به شکل ساده، بدهی ملی مقدار کلی بدهی یک دولت فدرال است که قرض کرده و در نتیجه آن به طلبکاران یا به خودش بدهکار است. بدهی ملی یکی از المان های خیلی مهم سیستم اقتصادی هر کشور است. در سرتاسر جهان، بدهی ملی به نام های مختلفی مثل قرض دولت یا قرض فدرال شناخته می شود. اما تمام این اصطلاحات هم معنی بدهی ملی نیستند.
اصطلاحات دیگر بدهی ملی
اگرچه که اکثر اصطلاحات بالا به یک مطلب اشاره می کنند، تفاوت های کوچکی نیز بین ان ها وجود دارد. برای مثال، در برخی کشورها، مخصوصا ایالات فدرال، اصطلاح قرض دولت همانطور که می تواند به بدهی دولت مرکزی و فدرال اشاره داشته باشد، می تواند به بدهی ایالت، استانی، شهرداری یا حتی دولت محلی نیز برگردد. مثال دیگر شامل معنی اصطلاح “قرض عمومی” می شود. برای مثال در ایالات متحده اصطلاح بدهی عمومی مشخصا به تضمین های قرض عمومی که توسط خزانه داری ایالات متحده صادر شده است برمی گردد که شامل قبض های خزانه داری، قبش های پرداخت، و اوراق قرضه می شود. به این منظور، بدهی عمومی ایالات متحده چیزی به جز بخشی از قرض عظیم دولت یا تمام قرض های دولت ایالات متحده نمی باشد.
یکی دیگر از اصطلاحاتی که در ایالات متحده به شکل نادرست هم معنی بدهی ملی در نظر گرفته می شود “کمبود ملی” است. اجازه بدهید به شما بگویم که این دو اصطلاح چگونه با هم در ارتباط هستند ولی به جای هم نمی توان از آن ها استفاده کرد.
بدهی ملی در مقابل کمبود ملی در ایالات متحده
در حالی که خیلی از افراد در ایالات متحده اصطلاح بدهی ملی و کمبود ملی را با هم اشتباه می کنند (حتی سیاستمداران و افسران دولتی ایالات متحده) در واقع آنها مفاهیم مجزایی هستند. کمبود ملی یا فدرال به معنای تفاوت بین دریافتی دولت یا در آمدی که دولت به بدست می آورد، و هزینه های آن یعنی پولی که هزینه می کند می باشد. این تفاوت بین دریافتی و هزینه ها می تواند مثبت باشد که نشان می دهد دولت بیشتر از چیزی که هزینه کرده است درآمد داشته ( که در آن حالت به این تفاوت مازاد می گویند و نه کمبود) یا منفی باشد که نشان دهنده کمبود است. کمبود ملی به طور رسمی در انتهای هر سال مالی محاسبه می شود. وقتی که هزینه ها بیشتر از درآمد باشد، دولت مجبور می شود که برای جبران این تفاوت پول قرض کند. یکی از راه هایی که دولت این کمبود را جبران می کند دادن ضمانت نامه های خزانه داری و اوراق قرضه می باشد.
بدهی ملی، در سویی دیگر، به آن ضمانت نامه های خزانه داری صادر شده بر میگردد. یکی از راه های شناختن این دو اصطلاح متفاوت اما مرتبط به هم، روبرویی با بدهی ملی به عنوان کمبود ملی انباشته شده می باشد. وجود بدهی مالی به خاطر آن کمبود های ملی می باشد.
چه چیزی بدهی ملی ایالات متحده را پوشش می دهد؟
بدهی ملی نهایی شامل ضمانت نامه های خزانه داری صادر شده در وجه عموم برای جذب سرمایه برای کمبود ملی، و ضمانت هایی که به نام سرمایه قطعی دولت یا حساب های درون دولتی صادر شده است می شود و بدین معناست که بخشی از بدهی ملی توسط عموم مردم نگه داری می شود ( قرض عمومی) در حالی که باقی آن (بخش بسیار کوچکتری) توسط حساب های دولتی نگه داری می شوند( قرض درون دولتی). وقتی که مردم به قرض نگه داری شده توسط عموم اشاره می کنند، آن ها مخصوصا بخشی که توسط حساب های دولتی نگه داری می شود را جدا می کنند که در واقع قرضی است که دولت به خودش و در ازای پولی که برای دیگر موارد استفاده شده قرضه کرده است می باشد. قرض عمومی، قرضی است که توسط افراد، شرکت ها، ایالت یا دولت محلی، بانک های پشتیبان دولت، دولت های خارجی یا هر موجودیت دیگری خارج از ایالات متحده نگه داری می شود.
