وقتی هزینه مسافرت دور دنیا برابر با مسافرت نکردن می‌شود

کریستی شن و برایس لونگ، مؤسسین وب‌سایت Millennial Revolution از شغل مهندسی کامپیوتر در سن ۳۱ سالگی بازنشسته شدند تا بتوانند دور دنیا را بگردند.
پس از یک سال مسافرت، شن یک حساب سرانگشتی انجام داد: هزینه مسافرت آن‌ها دقیقا برابر با هزینه در خانه ماندن آن‌ها بود – چیزی حدود ۳۰، ۸۷۹ دلار.
این دو در کتاب خود با عنوان «همچون یک میلیونر دست از کار بکشید»، هزینه‌های مسافرت دور دنیا خود را به ریز اعلام کردند. آن‌ها با تعیین بودجه برای مسافرت خود، توانستند از محل‌های گران تا محل‌های ارزان دیدن کنند.
متنی که در ادامه می‌خوانید برشی از کتاب “Quit Like a. Millionaire” اثر کریستی شن و برایس لونگ است.اگر در کودکی به من می‌گفتید که روزی فرا می‌رسد که می‌توانم از نوک انبوه زباله‌های بیمارستانی تا نوک قله کوه‌های آلپ در سوئیس مسافرت کنم، مطمئنا به شما می‌گفتم که عقل خود را از دست داده‌اید.
اما وقتی در کوهستان فورن‌آلپ در انگلبرگ قدم می‌زدم، خودم را در انبوهی از برف در نوک قله کوه می‌انداختم، در میان چمن‌های سرسبز می‌دویدم و به گاو‌های زیبایی که با صدایی دلپذیر حرکت می‌کردند نگاه می‌کردم، تازه به این نتیجه رسیدم که رؤیاهایم به حقیقت پیوسته است. همچون دیوانه‌ها می‌خندیدم و همچون کودکان خردسال بر روی ترامپولینی که در یک پارک پیدا کرده بودیم بالا و پایین می‌پریدم.
وقتی خرامان خرامان راه می‌رفتم، باد را در میان موهایم و نور خورشید را بر روی صورتم احساس می‌کردم و آهنگ “The Sound of Music” را می‌خواندم، احساس کردم که در نوک قله جهان ایستاده‌ام – که اکنون که فکر می‌کنم اعتراف می‌کنم که به نوعی اینچنین بود.

فکر می‌کردم هیچ چیز در دنیا بهتر از پیاده‌روی در کوه‌های آلپ نخواهد بود، اما تجربیاتی که باعث تحولی شگرف در زندگی‌ام شد مرا به این نتیجه رساند که هر تجربه بهتر از تجربه قبلی است. در صخره‌های جزیره سانتورینی یونان می‌نشستم درحالیکه به آبی بیکران دریای اژه چشم دوخته بودم. در کنار کانال‌های آمستردام هلند دوچرخه‌سواری می‌کردم.
بوی نمکی دریا در هووت ایرلند را استشمام می‌کردم و وقتی گوشت گوساله کوبه در اوزاکای ژاپن را مزه می‌کردم به این نتیجه می‌رسیدم که در بهشت آشپزی دنیا حضور دارم. در حمام‌های خانگی سئول یک دهه استرس و فشار را از خود دور می‌کردم و پس از آنکه به ترس قدیمی خود از آب غلبه کردم توانستم گواهینامه زیردریایی یک نفره اسکوبا در کوه تائو تایلند را دریافت کنم.
خلاصه بگویم برایتان: من عاشق مسافرت شده بودم. بیش از ده سال بود که از سر تا پا درگیر کار شده بودم و زمان برایم مقوله‌ای بی‌ارزش شده بود. کارم این شده بود: از خواب بیدار شوم، سر کار بروم، با زمین و زمان بجنگم برای یک لقمه نان، به خانه برگردم و بخوابم و این زنجیره همینطور ادامه داشت. یک سال پیش از آنکه بازنشسته شوم، با دوربین گوشی‌ام فقط دو تا عکس انداخته بودم. برای یک سال کامل، این‌ها تنها خاطراتی بود که در اختیار داشتم.
اما یک سال پس از بازنشستگی‌ام، آنقدر با دوربین گوشی‌ام عکس انداخته بودم که دیگر حافظه آن پر شده بود. هر روز احساس تازگی و نوبودن می‌کردم. سرانجام طعم آزادی را چشیده بودم و اصلا دلم نمی‌خواست آن روز‌ها تمام شود. پس از آنکه یک سال مسافرتمان به پایان رسید در راه بازگشت به خانه احساس بسیار بد و دلهره‌آوری سراغم آمده بود.
وقتی بر روی تخت قدیمی‌ام دراز کشیدم، تختی که از خانه مادر برایس آورده بودیم، احساس یک پرنده در قفس را داشتم که به آسمان خیره شده است. خلاصه اینکه اخساس بسیار بدی سراغم آمده بود. پس لپ‌تاپم را در آوردم. من تک تک دلارها، یورو‌ها و ین‌هایی که در مسافرتمان خرج کرده بودیم را دسته‌بندی کرده بودم. در آن لحظه برایس خوابیده بود و سعی می‌کردم در نهایت سکوت کارم را با لپ‌تاپ انجام دهم.
ناگهان با صدای بلند فریاد زدم: «وای خدای من»
برایس مثل برق از خواب پرید و هراسان گفت: «چی شده؟ چه اتفاقی افتاده؟»
به او اهمیتی ندادم. تک تک ارقام و فرمول‌ها را بار‌ها و بار‌ها چک کردم. نمی‌توانست درست باشد. اصلا چنین چیزی امکان نداشت.
برایس از جایش بلند شد و در حالیکه در تاریکی به دنبال عینکش می‌گشت گفت: «چی شده؟ آیا خرابکاری کردیم؟ آیا بیش از حد خرج کرده‌ایم؟»
من سرم را تکان دادم.
«خوب پس چی شده؟»
به صفحه مانیتور اشاره کردم و جمع کل هزینه‌هایمان را نشانش دادم: ۴۰، ۱۵۰ دلار
هزینه مسافرت ما به دور دنیا در طول یک سال به اندازه وقتی بود که در خانه می‌ماندیم و به هیچ جایی نمی‌رفتیم.
بگذارید از اول بگویم. ما به ۲۲ کشور در سه قاره دنیا مسافرت کرده بودیم و تقریبا یک دور کامل دور دنیا را پرواز کرده بودیم. کاری کرده بودیم که کمتر کسی در دنیا توان انجام آن را دارد؛ و هزینه تمام این مسافرت برابر با وقتی بود که در خانه خود می‌ماندیم. عجیب نیست؟
خواب از سر برایس به کل پریده بود. مخ هر دو ما از این قضیه سوت کشیده بود.
او پرسید: «اصلا می‌دانی این کاری کرده‌ایم چه معنایی دارد؟»
سرم را به علامت تأیید تکان دادم و گفتم: «بله، می‌دانم»
ما می‌توانستیم تا آخر عمرمان مسافرت کنیم.