پول عملا یکی از مهم ترین ویژگی های هر اقتصادی است. بدون پول واحد اعضای یک جامعه باید از روش های معاوضه کالا به کالا یا دیگر روش های تعویض برای مبادله کالاها یا خدمات استفاده کنند. متاسفانه سیستم مبادله کالا دارای یک ویژگی منفی است و آن هم ضرورت وجود خواست دو طرف نسبت به کالاهای یکدیگر است. به عبارت دیگر، دوطرفی که در یک تجارت دخیل اند باید چیزی که نفر دیگر ارائه داده است را بخواهند. این ویژگی سیستم مبادله کالا به کالا را به شدت غیر کاربردی می کند.
برای مثال یک لوله کش که میخواهد به خانواده خود غذا بدهد باید به دنبال کشاورزی بگردد که نیاز به لوله کشی در خانه و یا مزرعه خود داشته باشد. اگر چنین کشاورزی موجود نباشد، لوله کش باید راهی پیدا کند که خدمات خود را برای کالایی که کشاورز میخواد مبادله کند تا کشاورز به او غذا بفروشد. خوشخبتانه پول واحد تا حد زیادی این مسئله را حل کرده است.
برای اینکه بخش اعظمی از اقتصاد کلان را متوجه شویم، باید یک تعریف مشخص از پول واحد داشته باشیم. به طور کل مردم از اصطلاح پول واحد به معنای ثروت استفاده می کنند ( برای مثال وارن بافت ثروت زیادی دارد) اما اقتصاد دانان بر این عقیده اند که این دو در واقع هم معنی نیستند.
در علم اقتصاد، اصطلاح پول واحد تنها به معنی ارز به کار می رود که در اکثر موراد تنها منبع دارایی و ثروت یک فرد نمی باشد. در اکثر اقتصادها، این ارز به شکل رسیدهای کاغذی و سکه های آهنی می باشد که دولت تولید کرده است اما به طور ساده تر، هر چیزی که سه ویژگی مهم را داشته باشد قابلیت تبدیل شدن به پول واحد را دارد.
ویژگی ها و کاربردهای پول واحد
به عنوان واسطه برای مبادله. برای اینکه یک چیز به عنوان پول واخد در نظر گرفته شود باید به صورت گسترده به عنوان پرداختی برای کالاها و خدمات پذیرفته شده باشد. به این روش، پول واحد کارایی به وجود می آورد چرا که شبهات در مورد انتخاب نوع پرداختی را برای تجارت های مختلف حذف می کند.
به عنوان یک واحد محاسبه ای. برای اینکه یک چیز پول واحد در نظر گرفته شود، باید واحدی باشد که قیمت ها، حساب های بانکی و غیره به آن واحد گزارش شوند. داشتن یک واحد محاسبه ای ثابت کارایی به وجود می آورد چرا که استفاده از تعداد ماهی برای اعلام قیمت نان و یا تی شرت برای اعلام قیمت ماهی بسیار گیچ کننده است.
به عنوان یک ارزش اندوخته. برای اینکه یک چیز به شکل پول واحد در نظر گرفته شود، باید تا حد معقولی قدرت خرید خود را در طی زمان نگه دارد. این ویژگی پول به کارایی آن می افزاید چرا که به تولید کنندگان و مصرف کنندگان قابلیت انعطاف پذیری در زمان خرید و فروش میدهد و نیاز به مبادله فوری درآمد یک نفر برای خدمات و کالاها را از بین می برد.
همانطور که این ویژگی ها نشان می دهند، پول واحد به منظور تسهیل و بالا بردن کارایی تراکنش های اقتصادی به جوامع ورود پیدا کرده است که در این زمینه موفقیت های بسیاری نیز به دست آورده است. در برخی مواقع، چیزهایی به جز ارز رسمی تعیین شده به عنوان پول واحد در اقتصاد های مختلف استفاده شده است. برای مثال در کشورهایی که دولت پایدار نداشته اند ( و البته در زندان ها) از سیگار به جای پول واحد استفاده می کنند با اینکه هیچ بیانیه ای در مورد اینکه سیگار چنین کاربردی دارد وجود نداشته است. در عوض آن ها به طور گسترده ای به عنوان پرداختی در قبال کالاها و خدمات مورد استفاده قرار گرفتند و قیمت ها بر اساس تعداد سیگار اعلام شدند. از آنجایی که سیگارها طول عمر نسبتا طولانی ای دارند، سه ویژگی مهم و کاربردی پول را دارا می باشند.
یکی از مهمترین تفاوت هایی که بین مواردی که توسط یک دولت و به طور رسمی به عنوان پول واحد معرفی شده اند و آن هایی که به صورت قراردادی یا خواست عمومی به پول تبدیل شدند این است که دولت ها اغلب قوانینی وضع می کنند که مشخص می کند افراد چه کارهایی را می توانند و چه کارهایی را نمی توانند با این واحد خرید و فروش انجام بدهند. برای مثال، در ایالات متحده امریکا بوجود آوردن تغییری در پول به شکلی که دیگر نتوان آن را به عنوان پول واحد استفاده کرد غیر قانونی است. از سویی دیگر، هیچ قانونی سوزاندن سیگار را منع نمی کند، البته به غیر از آن علامت های کشیدن سیگار ممنوع که در مکان های عمومی نصب شده اند.
