اگر یک کشور محصور در خشکی باشد، احتمال اینکه فقیر باشد زیاد است. در واقع اکثر کشورهایی که به مرزهای ساحلی دسترسی ندارند کشورهایی هستند که کمترین پیشرفت در جهان داشته اند و ساکنان آن ها پایین ترین رده را از لحاظ فقر در جهان اشغال کرده اند.
خارج از اروپا هیچ کشور محصور در خشکی موفق و بسیار پیشرفته از نظر فهرست پیشرفت های انسانی HDI وجود ندارد و اکثر کشور ها با امتیاز HDI پایین محصور در خشکی هستند.
هزینه های صادرات بسیار بالاست
سازمان ملل دفتری از نمایندگان کشورهای کمتر توسعه یافته، کشورهای محصور در خشکی و جزیره های کوچک در حال توسعه (UN-PHRLLS) دارد. UN-PHRLLS بر این عقیده است که هزینه بالای حمل و نقل در نتیجه فاصله و خرابی زمین از مرز صادرات کشورهای محصور در خشکی می باشد.
کشورهای محصور در خشکی که تلاش می کنند به دنیای اقتصادی وارد شوند باید با بار اجرایی حمل محصولات از کشورهای همسایه دست و پنجه نرم کنند یا روش های دیگر و هزینه بر حمل و نقل مثل حمل و نقل هوایی را دنبال کنند.
ثروتمندترین کشور های محصور در خشکی
در هر حال، در کنار تمام مشکلاتی که سرزمین های بدون دریا با آن ها روبرو می شوند، برخی از کشورهای ثروتمند دنیا از نظر GDP به ازای سرانه محصور در خشکی هستند مثل:
- لوگزامبورگ (92.400$)
2.لیختنشتاین (89.400$)
- سوئیس (55.200$)
- سن مارینو (55000$)
- اتریش (45000$)
- آندورا (37000$)
همسایه های قوی و با ثبات
عوامل زیادی وجود دارند که به موفقیت این کشورهای محصور در خشکی کمک کرده اند. اولا آن ها از لحاظ جغرافیایی نسبت به اکثر کشورهای محصور در خشکی وضعیت بهتری دارند چرا که آن ها در اروپا هستند و کشورها خیلی از ساحل دور نیستند.
علاوه بر این، سرزمین های ساحلی همسایه این سرزمین های ثروتمند از اقتصاد قدرتمند، ثبات سیاسی، صلح درونی، زیرساخت های قابل اعتماد و روابط دوستانه در مرزهای خود لذت می برند.
برای مثال لوگزامبرگ به خوبی از طریق جاده، راه آهن، و خطوط هوایی به بقیه اروپا متصل شده است و می تواند روی بلژیک، هلند و فرانسه برای صادرات کالا ها و نیروی کار حساب کند. بر خلاف آنها، نزدیکترین سواحل به کشور اتیوپی از آن سومالی و اریترا می باشند که اغلب با تهدید آشفتگی سیاسی، درگیری های درونی و زیرساخت های ضعیف روبرو هستند.
مرزهای سیاسی که کشورها را از سواحل جدا می کنند آنقدر که در سرزمین های در حال توسعه تاثیر گذار هستند در اروپا تاثیر ندارند.
کشورهای کوچک
نیروگاه های کشورهای محصور درخشکی اروپا همچنین از اینکه کشورهای کوچکی با تاریخچه استقلال طولانی تر هستند بهره می برند. تقریبا تمام کشورهای محصور در خشکی آفریقا، آسیا و آمریکا جنوبی در یک مقطع تاریخی توسط قدرت های اروپایی به استعمار گرفته شده بودند که به وسعت جغرافیایی و منابع طبیعی آن ها حمله شده است.
حتی وقتی که استقلال خود را به دست آوردند، اقتصاد اکثر کشورهای محصور در خشکی برای صادرات منابع طبیعی خود وابسته ماندند. سرمین های کوچکی مثل لوگزامبورگ، لیختنشتاین و آندورا امکان اتکا به صادرات منابع طبیعی خود را ندارند در نتیجه سرمایه گذاری زیادی روی بخش های مالی، خدمات و تکنولوژی کرده اند.
برای ماندن در این بخش ها، کشورهای محصور در خشکی سرمایه گذاری زیادی برای مطالعه جمعیت و وضع سیاست هایی که از تجارت پشتیبانی می کنند انجام داده اند. شرکت های بین المللی مثل eBay و Skype دفتر مرکزی اروپایی خود را در لوگزامبرگ و به خاطر مالیات پایین و محیط تجاری دوستانه اش بنا کرده اند.
کشورهای محصور در خشکی فقیر، از سویی دیگر، سرمایه گذاری ضعیفی در بخش تحصیلات داشته اند که گاها به خاطر محافظت از جایگاه دولت می باشد. این کشور ها به شدت درگیر فساد هستند و جمعیت آن ها فقیر می باشد و خدمات اجتماعی خود را از دست داده اند.
کمک به کشورهای محصور در خشکی
در حالی که به نظر می رسد جغرافیا خیلی از کشورهای محصور در خشکی را محکوم به فقر کرده است، تلاش هایی از طریق سیاست و همکاری بین المللی برای کم کردن محدودیت های اعمال شده به خاطر دوری از دریا صورت گرفته است.
در سال 2003 کنفرانس بین المللی وزرای کشورهای محصور در خشکی و در حال توسعه و دولت های اهدا کننده کمک های حمل و نقلی در آلماتی قزاقستان برگزار شد. شرکت کنندگان برنامه ای را تنظیم کردند که به کشورهای محصور در خشکی و همسایه های آن ها توصیه می کرد:
- رویه های گمرکی و پرداختی های آن را تا جای امکان کم کنید تا هزینه ها و تاخیرهای صادرات به حداقل برسد.
- زیرساخت های خود را با توجه به اولویت های مجود در روش های حمل و نقل محلی تقویت کنید. همچنین بر روی جاده ها در آفریقا و راه آهن در جنوب آسیا نیز تمرکز کنید.
- کالاهای کشورهای محصور در خشکی را اولویت بندی کنید تا خاصیت رقابتی بودن آن ها در بازار بین المللی را بهبود ببخشید.
- برای ایجاد پیشرفت های سیاسی، مالی و تکنیکال باید رابطه ای بین دولت های اهدا کننده و کشورهای محصور در خشکی و ترانزیت ایجاد شود.
- اگر این برنامه ها با موفقیت انجام شود، کشورهای محصور در خشکی به راحتی می توانند، مثل کشورهای محصور در خشکی اروپا، بر محدودیت های جغرافیایی خود غلبه کنند.
