پیش‌درآمدی بر نمادهای GOOG و GOOGL شرکت آلفابت:
GOOG و GOOGL نمادهای ساهام شرکت آلفابت (شرکتی که پیشتر با نام Google شناخته می‌شد) است. تفاوت اصلی بین این دو نماد سهام این است که سهام‌های نماد GOOG فاقد حق رأی بوده و سهام‌های GOOGL نیز واجد حق رأی هستند.
این شرکت در آوریل سال 2014 دو کلاس سهام را ایجاد کرد. دلیل اصلی تفاوت ایجاد کردن بین این دو کلاس سهام این بود که کنترل مؤسسین گوگل یعنی لری پیج و سرگئی برین حفظ شود. وقتی شرکتی تبدیل به سهامی عام می‌شود و تعداد سهامی زیادی منتشر می‌شود، در اغلب مواقع قدرت مؤسسین آن از دست می‌رود.
آلفابت اعتقاد راسخی به مأموریت خود یعنی سازماندهی‌دادن به اطلاعات دنیا داشته و به چشم‌اندازهای بنیانگذارانش نیز تعهد کامل دارد. وقتی شرکت تبدیل به سهامی عام شود، چشم‌اندازهای شرکت نیز ممکن است دستخوش تغییرات شوند زیرا در برخی مواقع ممکن است با منافع سهامداران مغایرت داشته باشد. بازارها و سرمایه‌گذاران کمی در جستجوی نتایج آنی کوته‌نظر هستند حتی اگر به قیمت نتایج بلندمدت تمام شود. بنابراین جداسازی سهام یکی از روش‌هایی است که برین و پیج برای بهره‌بردن از نقدینگی بازار عمومی استفاده کردند و این در حالی بود که حق رأی سهام را حفظ کرده و کنترلشان بر اقتصاد شرکت را از دست ندادند.
GOOGL
GOOGL یک سهام کلاس A است. سهام‌های کلاس A معمولا با عنوان سهام عادی (Common Share) شناخته می‌شوند. این نوع سهام حق مالکیت سهم را به سهامداران اعطا می‌کنند و معمولا دارای حق رأی هستند. سهام عادی، مرسوم‌ترین نوع سهام هستند.
GOOG
سهام GOOG از نوع سهام کلاس C هستند. سهام کلاس C نیز همانند سهام کلاس A به سهامداران حق مالکیت سهم را ارائه می‌کنند.
نکته مهم: یک نوع سهام نوع B نیز داریم که 10 حق رأی به ازای هر سهم دارند. اما این نوع سهام معمولا توسط مؤسسین و افراد داخل سازمان نگهداری شده و به صورت عمومی عرضه نمی‌شوند.
خلاصه‌ای از ساختار کلاس‌های سهام:
کلاس A – توسط سرمایه‌گذاران عادی و با حق رأی مرسوم خریداری می‌شود (GOOGL)
کلاس B – توسط بنیانگذاران خریداری شده و نسبت به کلاس A، 10 برابر حق رأی بیشتر دارد.
کلاس C – معمولا توسط کارمندان شرکت و سهامداران کلاس A خریداری شده و هیچ حق رأیی ندارد. (GOOG)
ملاحضات خاص
در اغلب مواقع، سرمایه‌گذاران فعال و بانفوذ با یکدیگر گروه شده و سهام‌هایشان را با هم تجمیع می‌کنند تا شرکت‌ها را تحت فشار قرار دهند تا کارهای سهامدار پسند انجام دهند که با این کار قیمت سهام نیز سیر صعودی پیدا کند. این کارها می‌توانند اموری چون شکستن قیمت، بازخرید سهام و سود سهام خاص باشد. این فرایند معمولا کمی حالت ستیزه‌جویانه به خود می‌گیرد، چون سرمایه‌گذاران فعال معمولا سعی می‌کنند این نزاع را عمومی کرده تا بتوانند یکی از کرسی‌های هیئت‌مدیره شرکت را در اختیار گرفته و با این کار کنترل اقتصادی و مالی شرکت را از مالکان آن سلب کنند. چنین تصمیم‌های کوتاه‌مدت و هیجانی بر خلاف مأموریت آلفابت بود. پیج و برین می‌خواستند از پیشتر جلوی چنین احتمالاتی را بگیرند به خصوص اینکه قیمت سهام آلفابت سیر نزولی پیدا کرده بود و رشد در هسته مرکزی کسب‌وکار آنها کاهش یافته بود.
وقتی آلفابت با فراز و فرودهای فراوان رشد کرده بود دیگر امکان اشتباه نداشت. درست مانند زمانیکه کسب‌وکار موتور جستجوی آنها را انفجاری در صنعت فناوری اطلاعات ایجاد کرده بود، این شرکت توانسته بود چنان انحصاری را در بازار ایجاد کند که 90 درصد سهم بازار را در اختیار داشته باشد. بسیاری از سرمایه‌گذاران فکر می‌کردند که آلفابت یک ETF (صندوق قابل معامله در بورس) است و آنرا به عنوان بخشی لاینفک از ظهور بازار سهام می‌دانستند. با این حال وقتی اینترنت وارد فاز جدید خود یعنی دستگاه‌های تلفن هوشمند شد، آلفابت نتوانست تجربه موفقی را در ورود به این فاز جدید داشته باشد. علاوه بر این، آلفابت در بهره‌بردن از مزایای موج شبکه‌های اجتماعی نیز خوب عمل نکرد و بازی را به رقبای بزرگ خود یعنی فیسبوک و توییتر واگذار کرد. همچنین سهامداران و منتقدین، آتش انتقادهای خود را به دلیل رخوت کارمندان، هزینه‌های بسیار بالا و عدم توفیق و نوآوری در حوزه‌های فراتر از جستجو به سمت گوگل روانه کردند.
در سال 2017، هیئت مدیره S&P اعلام کرد که دیگر فهرست شرکت‌هایی که سهام فاقد حق رأی را در برخی نمادهایشان ارائه می‌کنند منتشر نخواهد کرد.
نکات کلیدی
- سهام GOOGL یک سهام کلاس A است که به آن سهام عادی نیز گفته می‌شود. این نوع سهام دارای یک حق رأی هستند.
- سهام GOOG یک سهام کلاس C است، بدین معنا که سهامداران GOOG هیچ حق رأیی ندارند.
- یک نوع سومی از سهام نیز وجود دارد با عنوان کلاس B که توسط مؤسسین گوگل و مدیران داخلی آن نگهداری می‌شود و هر سهم دارای 10 حق رأی است. سهام کلاس B قابلیت عرضه و معامله عمومی را ندارند.
