تابع هزینه، تابعی از قیمت های ورودی و مقدار خروجی است که ارزش آن، هزینه تولید آن محصول با توجه به قیمت های ورودی است که اغلب از طریق استفاده از منحنی هزینه توسط شرکت ها برای به حداقل رساندن مخارج و به حداکثر رساندن بهره وری تولید استفاده می شود. این منحنی کاربردهای متعددی از جمله ارزیابی هزینه های نهایی و شناور دارد.
در اقتصاد، این تابع در درجه اول توسط کسب و کارها مورد استفاده قرار می گیرد تا تعیین گردد که کدام سرمایه گذاری ها می بایست با سرمایه ای که در کوتاه مدت و درازمدت مورد استفاده قرار گرفته انجام شود.
هزینه های متوسط کوتاه مدت کلی و متغیر در تابع هزینه
برای توضیح مخارج کسب و کار که مربوط به تعیین مدل عرضه و تقاضا در بازار فعلی می باشند، تحلیلگران میانگین هزینه های متوسط کوتاه مدت را به دو دسته تقسیم می کنند: متغیر و کلی. مدل متغیر، هزینه متغیر (معمولا نیروی کار) را به ازای هر واحد خروجی تعیین می کند که در آن دستمزد کارگر بر مقدار خروجی تولید شده تقسیم می شود.
در مدل کلی، رابطه بین هزینه به ازای واحد خروجی و سطح خروجی به وسیله یک نمودار منحنی نشان داده می شود. این مدل از قیمت واحد سرمایه فیزیکی به ازای واحد زمان که در قیمت نیروی کار به ازای واحد زمان ضرب شده استفاده می کند که به مقدار سرمایه فیزیکی استفاده شده ضربدر مقدار نیروی کار افزوده می گردد. با توجه به اینکه هزینه های ثابت با افزایش تولید بسته به نیروی کار مورد استفاده کاهش می یابد، هزینه های ثابت (سرمایه مورد استفاده) در مدل کوتاه مدت با ثبات هستند. به این ترتیب، شرکت ها می توانند هزینه فرصت را برای استخدام بیشتر نیروی کارِ کوتاه مدت تعیین نمایند.
منحنی های نهایی کوتاه مدت و بلند مدت
با توجه به مشاهده توابع هزینه انعطاف پذیر، مخارج بازار تاثیر بسیار مهمی بر برنامه ریزی یک کسب و کار موفقیت آمیز دارد. منحنی نهایی کوتاه مدت رابطه بین هزینه افزایشی و یا نهایی که در تولید کوتاه مدت اتفاق می افتد را نشان می دهد، زیرا آن را با خروجی تولید شده مقایسه می کند. این منحنی تکنولوژی و سایر منابع را به صورت ثابت نگه داشته و به جای آن بر هزینه نهایی و سطح خروجی متمرکز می گردد. معمولا شروع هزینه با خروجی سطح پایین با مقدار زیادی همراه است و با افزایش خروجی پیش از افزایش مجدد به سمت انتهای منحنی به پایین ترین میزان خود می رسد. با این کار، هزینه های متوسط کلی و متغیر در پایین ترین نقطه تقسیم می شوند. وقتی این منحنی بالاتر از هزینه متوسط باشد، منحنی متوسط به صورت افزاینده و اگر عکس این حالت باشد، به صورت کاهنده مشاهده می گردد.
از سوی دیگر، منحنی نهایی بلند مدت، نشان می دهد که چگونه هر واحد خروجی با هزینه کلی اضافه شده در طول یک دوره بلند مدت یا دوره ای فرضی که تمام عوامل تولید برای به حداقل رساندن هزینه کلی بلند مدت به صورت متغیر در نظر گرفته می شوند، مرتبط است. بنابراین، این منحنی میزان حداقل میزانی را که یک هزینه کلی به ازای واحد خروجی اضافی افزایش می یابد را محاسبه می نماید. این منحنی به این دلیل که کمینه شدن هزینه در طی یک دوره طولانی انجام می شود، معمولا مسطح تر و تغییر ناپذیرتر به نظر می رسد و عواملی که منجر به کاهش نوسان در قیمت می شود را در نظر می گیرد.
