اگر برای پروژۀ مدرسه و یا برای اطلاعات عمومی می خواهید بدانید که کشور ثروتمند چه ویژگی هایی دارد چه عواملی بر آن تأثیر می گذارند، مقالۀ درستی را انتخاب کردید. در ادامه به درک چگونگی جمع کردن و یا از دست دادن ثروت یک کشور می پردازیم.
مراحل تشخیص یک کشور مرفه
1. منابع ثروت کشور را جستجوکنید، مانند منابع طبیعی، برای مثال:
«قهوه فقط تحت شرایط خاص آب و هوایی تولید می شود. به طور عمده قهوه در برزیل، و تا حدودی هم در آمریکای مرکزی، کمی در آفریقا و در آسیا رشد می کند. کاکائو فقط در کشورهای گرمسیری رشد میکند. کائوچو، محصولی که نقش مهمی در تولیدات مدرن دارد، نیز به شرایط خاص آب و هوایی نیاز دارد و تولید آن محدود به کشورهای خاصی است (برزیل، اکوادور، پرو، بلیویا، گینه).
پنبه، محصولی که به دلیل اهمیتیش در زندگی اقتصادی جایگاه اول در میان گیاهان فیبری را اشغال کرده است در کشورهای آمریکا، هند، مصر، چین، آسیای صغیر و روسیه تولید می شود. کنف در جایگاه دوم قرار دارد و تنها در یک کشور استخراج می شود، هند. اگر به بررسی منابع معدنی هم بپردازیم به نتایج مشابهی می رسیم.
برای مثال زغال سنگ در کشورهایی استخراج می شود که منابع بزرگ زغال سنگ دارند (انگلستان، آلمان، آمریکا و اتریش). نفت سفید در کشورهایی با منابع نفت بزرگ مانند آمریکا، هند، رومانیا، هلند، کاوکاس و گالیشیا وجود دارد. آهن: اسپانیا، سوئد، فرانسه، الجزایر، جزیرۀ نیوفونلند، کوبا. منگنز: کاوکاسس، روسیۀ جنوبی، هند و برزیل. مس: اسپانیا، ژاپن، آفریقای جنوبی، استرالیا، کانادا، آمریکا، مکزیک، شیلی و بلیوی.»
2. سوال های زیر را در سیستم اقتصادی یک کشور ثروتمند مطرح کنید
این سوال ها برای مشخص کردن چگونگی تقسیم بندی منابع یک کشور است. تقسیم و مصرف منابع از مشکلات و فرصت های پیشرفت هستند که گریبان گیر بیشتر جوامع شده اند:
· چه محصولات و خدماتی باید با استفاده از منابع یک کشور ارائه شود؟
· چطور باید این محصولات و خدمات را تولید کرد؟
· چه کسانی با چه هدفی باید اجازۀ دسترسی به این منابع را داشته باشند؟
· چه کسی تصمیمات مربوط به منابع را اتخاذ می کند؟
3. ایدولوژی های اقتصادی جامعه را بیابید
در اقتصادی که نسبت به سختی ها واکنش دیده نمی شود و انعطاف پذیر نیست، جایی برای نوآوری و پیشرفت نیست. راه های زیادی برای مدیریت و تقسیم بندی منابع وجود دارد:
· اقتصاد قبیله ای سنتی – در هر بخش منابع را طبق تجربۀ پیشینیان تقسیم بندی می کنند. این روش در تاریخ بشر از رایج ترین متدهای مدیریت منابع بوده است که هنوز هم در جوامع قبیله ای مانند آفریقا، آمریکای جنوبی، آسیا استفاده می شوند. بسیار با ثبات و قابل پیشبینی هستند.
· اقتصاد دستوری – منابع اقتصادی بیشتر با دستورالعمل های صریح برخی از مقامات بالاتر برنامه ریزی می شوند. به آن ها همچنین اقتصادهای برنامه ریزی شده هم می گویند. دولت معمولاً تمام تخصیص منابع را در این نوع اقتصاد کنترل می کند.
· اقتصاد بازاری – مدیریت براساس سود اشخاص انجام می شود.
· اقتصاد مختلط – ایج ترین نوع سیستم اقتصادی است. بعضی از منابع توزیع می شوند و بعضی از منابع خصوصی سازی می شوند تا سود دهی بیشتری داشته باشند.
· اقتصاد مشارکتی – افراد می توانند در اقتصاد سهیم باشند.
· اقتصاد دموکرات در یک ملت، ایالت، روستا، قبیلع یا جامعه به این معنا است که مردم می توانند در تصمیم گیی ها دخالت کنند و در مطرح کردن سوالات و پاسخ به آن ها مشارکت کنند. در دموکراسی خالص از رأی گیری هم استفاده می شود. درآمدهای شهروندان یا اشخاص مربوط به تخصیص و بازاریابی منابع و محصولات هر اقتصاد خواهد بود: ملاحظات بسیاری شامل کسانی می شود که قوانین و مقررات دارایی ها، نیروی کار، مدیریت، نظارت، اتحادیه ها، محیط زیست، ایمنی، منطقه بندی در صورت وجود، بازاریابی، قیمت گذاری را تعیین و نحوۀ استفاده و پرداخت غرامت از درآمد حاصل از آن را مشخص میکنند.
4. رشد اقتصادی کشور ثروتمند
رشد اقتصادی به منزلۀ شد تولید و ارائۀ خدمات است. زمانی که نرخ رشد اقتصاد سالانه بیش از رشد نرخ جمعیت باشد، درصد رشد اقتصاد مثبت می شود.
5. صادرات و بدهی ها
«در 1810، صادرات پارچه از هند به انگلستان بیشتر از صادرات انگلستان به هند بود. تا 1830، جریان تجارت برعکس شد. بریتانیا موانع تعرفه ای ممنوع برای متوقف کردن کالاهای نهایی هند وضع کرد و کالاهای خود را در هند به فروش رساند، عملی که از طرف ارتش بریتانیا حمایت می شود. طی چند سال، مراکز بزرگ نساجی داکا و مادرا به شهرهای ارواح تبدیل شدند. هندی ها برای بالا بردن پنبه مورد استفاده در کارخانه های نساجی انگلیس در زمین های کشاورزی به کار گرفته شدند. در واقع، هند به یک گاو تبدیل شد که توسط سرمایه داران انگلیس دوشیده مشد.
تا 1850 بدهی هند به 53 میلیون پوند افزایش یافت. از 1850 تا 1900 درآمد سرانۀ آن تقریباً دو سوم کاهش یافت. ارزش مواد خام که هند در طول بیشتر سال های 1900 باید به بریتانیا ارسال می کرد بیشتر از حقوق سالیانۀ شصت میلیون هندی در عرصۀ کشاورزی و صنعت بود. فقری که در هند شروع شده بود در واقع اصل این کشور نبود.»
6. بررسی رشد اقتصادی با دنبال کردن نرخ تولید ناخالصی
ارزش تولید ناخالص داخلی واقعی، ارزش کلی تمام کالاها و خدمات تولید شده برای بازار در طول یک دورۀ مشخص داخل مرز های یک کشور ثروتمند است. برای مثال زمانی که ارزش تولید ناخالص داخلی سریعتر از نرخ جمعیت رشد کند، خروجی به ازای هر نفر رشد می کند. به عبارت دیگر، هرچه ارزش تولید ناخالصی داخلی افزایش یابد، مردم آن کشور ثروتمندتر می شوند.
7. ارزش تولید ناخالص داخلی به موارد زیر بستگی دارد:
· میزان خروجی که یک کارگر ساده می تواند در یک ساعت تولید کند.
· میزان ساعتی که یک کارگر می تواند کار کند.
· کسری از جمعیت که مشغول به کار هستند.
· میزان جمعیت.
8. نرخ تورم
نرخ تورم برای جامعه هزینه بر است. اگر نرخ تورم خیلی سریع افزایش یابد دیگر مردم انیزه ای برای حفظ پول خود نخواهند داشت و شروع به تجارت پایاپای با یکدیگر می کنند و منابع و وقت با ارزش خود را هدر می دهند. به عبارت دیگر، نرخ افزایشی تورم سرعت پیشرفت اقتصاد را کاهش می دهد. به همین دلیل ثبات در قیمت اجناس از هدف های اصلی جامعه است.
9. محاسبه کردن هزینه های صادرات خالص
هرچه این هزینه ها بیشتر باشد جامعه ثروتمند تر است. صادرات خالص یک کشور حاصل تفریق کل صادرات بر کل واردات است. پس کشوری که بیشتر تولید می کند تا وارد کند پول بیشتری هم به دست می آورد و در نتیجه پولدارتر می شود.
