پس انداز عبارت است از تفاوت بین درآمد و هزینه شخص. پس انداز ناخالص ملی نه تنها شامل صرفه جویی در هزینه های ساکنین خانگی، بلکه مشاغل و دولت یک کشور نیز می شود. نرخ پس انداز ملی یک کشور به عنوان درصدی از تولید ناخالص داخلی (GDP/Gross Domestic Product) نشان داده می شود. کشورهایی با نرخ پس انداز بالا شامل چهار سطح درآمد می شود. درآمد بالا، درآمد متوسط بالا، درآمد متوسط پایین و درآمد پایین. عواملی که اقتصاد هر کشور را تحت شعاع قرار می دهند در کشورهای مختلف متفاوت هستند.
نکات کلیدی:
*نرخ پس انداز یک کشور مقدار پولی است که افراد کسب می کنند اما هزینه نمی کنند.
*پس انداز ناخالص ملی شامل پس انداز ساکنان خانوار و همچنین مشاغل و دولت یک کشور است.
*اگرچه نرخ پایین پس انداز می تواند گویای مشکلی باشد، بیش از حد بالا بودن نرخ پس انداز نیز می تواند رشد اقتصادی یا فعالیت اقتصادی پایین را نشان دهد زیرا پولهایی که می توانند برای مصرف یا سرمایه گذاری صرف شوند بدون استفاده مانده اند.
*کشورهایی که بالاترین نرخ پس انداز را دارند، تمایل به سرانه تولید ناخالص داخلی پایین تر از حد متوسط دارند.
۱-سنگاپور
کشور جزیره ای سنگاپور در آسیای جنوب شرقی با وجود کاهش در نرخ پس انداز ملی سنگاپور از ۵۰٪ به ۴۸٪، از رتبه شماره ۸ به جایگاه اول بین سالهای ۲۰۰۷ و ۲۰۱۷ صعود یافت. تولید ناخالص داخلی فعلی سنگاپور ۳۲۳.۹۰۷ میلیارد دلار، به همراه رشد متوسط تولید ناخالص داخلی ۷.۷٪ از زمان استقلال، این کشور را در سطح پردرآمدترین کشور در بین اقتصادهای جهانی قرار داده است. درآمد ناخالص ملی سنگاپور (GNI)، که از تقسیم درآمد سالانه بر جمعیت میانسال (به دلار آمریکا) بدست می آید،رقم چشمگیری معادل ۵۴.۵۳۰ دلار است. اعتبار زیاد برای صنعتی شدن سریع این کشور در دهه ۱۹۶۰ باعث رشد اقتصاد شد و سنگاپور – به همراه هنگ کنگ، کره جنوبی و تایوان – به اشتغال کامل دست یافتند. این صنعتی شدن مدیون صنایع الکترونیک، فرآورده های نفتی و تجهیزات پزشکی، می باشد که به عنوان بخش مهمی از اقتصاد سنگاپور شناخته می شود. علاوه بر این سنگاپور به عنوان بخش خدمات برتر – در حمل و نقل و ذخیره سازی – و همچنین صنعت خدمات مالی به برترین ها در جهان پیوسته است.
۲-سورینام
کشور کارائیب سورینام، کوچکترین کشور در آمریکای جنوبی، از رتبه شماره ۵ در سال ۲۰۰۷ به شماره ۲ در سال ۲۰۱۷ صعود داشته است. مانند سنگاپور، نرخ پس انداز ملی سورینام نیز در دهه گذشته از ۵۶٪ به ۴۸٪ کاهش یافته است. تولید ناخالص داخلی سورینام ۳.۳ میلیارد دلار می باشد که در مقایسه با سنگاپور و سایر کشورهای ثروتمند زیاد نیست، اما به عنوان یک کشور با درآمد متوسط بالا، اقتصاد این کشور را ثابت نگه داشته است. این امر با توجه به افت قیمت جهانی نفت و کالاها از سال ۲۰۱۴ چشمگیر است. منابع طبیعی و صادرات کشاورزی اقتصاد سورینام را به حرکت در آورده اند و در طول تاریخ بوکسیت، طلا و نفت ۳۰٪ تولید ناخالص داخلی و ۹۰٪ کل صادرات را به خود اختصاص داده اند. بین سال های ۲۰۰۱ و ۲۰۱۳، اقتصاد سورینام به طور متوسط ۴.۷٪ در سال رشد داشته و درآمد ناخالص ملی ۱۰.۹۳۳ دلار در سال ۲۰۱۴ بوده است. سرمایه گذاری های اخیر در نفت و طلا به تولید ناخالص داخلی در سال ۲۰۱۷ کمک کرده است و انتظار می رود که روند افزایشی متوسط را همچنان به پیش ببرد.
۳- چین
چین با متوسط رشد ناخالص داخلی ۱۰٪ در سال، یکی از بزرگترین اقتصادهای جهان است. تولید ناخالص داخلی آن از ۱۲.۲۳۸ تریلیون دلار و نرخ پس انداز ۴۷٪ . این کشور آسیایی در سال ۲۰۱۷ جایگاه شماره ۳ را در بین ۱۷۰ کشور تحت نظارت بانک جهانی کسب کرده است. در سال ۲۰۰۷، چین در رده ۷ قرار گرفت و ۵۱٪ نرخ پس انداز ملی داشت. رشد تولید ناخالص داخلی چین از سال ۲۰۱۲ تا کنون کند شده است اما همچنان یکی از چشمگیرترین ها در جهان است. چین همچنان یک کشور در حال توسعه در سطح درآمد بالای متوسط می باشد. در سال ۲۰۱۷ درآمد سرانه ناخالص ملی ۸،۶۹۰ دلار بوده است. بر اساس استاندارد فقر فعلی چین، حدود ۵۵ میلیون فقیر در سال ۲۰۱۵ در مناطق روستایی زندگی می کردند. برنامه ۵ ساله فعلی چین (۲۰۱۶-۲۰۲۰) اهدافی را برای کاهش آلودگی، افزایش بهره وری انرژی و بهبود دسترسی به آموزش و مراقبت های بهداشتی به همراه رشد تولید ناخالص داخلی ۶.۵٪ به دنبال داشت. چین با نیروی کار تقریباً ۸۰۶ میلیون و نرخ بیکاری فقط ۳.۹٪ ( سال ۲۰۱۷) در تولیدات کشاورزی و صنعتی، معدن و فرآوری سنگ معدن و محصولات مصرفی یک کشور پیشرو در جهان است.
۴-نپال
نپال ، یک اقتصاد کم درآمد در جنوب آسیا، از نرخ پس انداز ۳۱٪ و جایگاه شماره ۳۸ به نرخ پس انداز ۴۴٪ و جایگاه شماره ۴ در لیست فعلی رسید. رشد سالانه تولید ناخالص داخلی سالانه نپال ۶.۳٪ اخیراً توسط سرمایه گذاری های زیاد انجام شده است. در سال ۲۰۱۷ تولید ناخالص داخلی به ۴۷/۴۷۲ میلیارد دلار و تولید ناخالص سرانه ۷۹۰ دلار رسیده است. ساخت و ساز مسکن پس از زلزله، عامل عظیمی در رشد تولید ناخالص داخلی بوده است، به طوری که ۷۰۷۴۴۳ خانواده واجد شرایط دریافت مسکن هستند. سرمایه گذاری های داخلی خصوصی اخیراً تقریباً ۱۶٪ افزایش یافته و سرمایه گذاری مستقیم خارجی (FDI) در سال گذشته ۳۲٪ افزایش یافته است. در بخش عرضه، خدمات و صنعت، محرک های اصلی رشد بوده اند، اما کشاورزی همچنان پایه اصلی اقتصاد است و تقریباً نیاز دو سوم جمعیت نپال را برای زندگی فراهم می کند.
۵-فیلیپین
در سال ۲۰۰۷، فیلیپین با اقتصاد کم درآمد متوسط، در رتبه ۱۵ قرار گرفت و نرخ پس انداز ملی ۴۴ درصد بود. در سال ۲۰۱۷، نرخ پس انداز یکسان بود و این اقتصاد پویا راه را به سمت جایگاه ۵ شدن در بین کشورهایی که دارای بهترین نرخ پس انداز بودند باز کرد. فیلیپین با متوسط رشد سالانه ۶.۴٪ از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۷، از تولید ناخالص داخلی ۳۱۳.۵۹۵ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۷ برخوردار بود و در نتیجه رشد متوسطی داشت. درآمد ناخالص ملی (GNI) به ازای هر سرانه ۳،۶۶۰ دلار بود. پیش بینی می شود طی چند سال آینده به دامنه درآمدی با درآمد متوسط ۳،۸۹۶ تا ۱۲/۰۵۵ دلار برسد. بخش های قوی اقتصادی شامل برون سپاری فرایند تجاری (BPO)، املاک و مستغلات، امور مالی و بیمه است. اگرچه بین سالهای ۲۰۱۰ و ۲۰۱۷ بیکاری از ۷.۳٪ به ۵.۷٪ کاهش یافته است، اما اختلاف بین افراد ثروتمند و بسیار فقیر همچنان یک معظل است. بازار پایدار فعلی اشتغال و کاهش هزینه های مصرف کننده به خاطر افزایش تورم باعث شده تا فقر از ۲۶.۶ درصد از جمعیت به ۶.۲۱ درصد بین سال های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۵ کاهش یابد.
۶-موریتانی
کشور آفریقایی موریتانی، یک کشور بیابانی با درآمد متوسط است که حتی تا سال ۲۰۰۷ توسط بانک جهانی ثبت نشده بود. در سال ۲۰۱۲، با نرخ پس انداز ملی ۳۵ درصد، این کشور در رتبه ۲۵ قرار داشت. در سال ۲۰۱۷ این رقم رشد کرد و به ۳۸٪ رسید و این کشور را با جمعیت ۴.۳ میلیون نفری به موقعیت شماره ۶ منتقل کرد. تنها ۰.۵٪ از اراضی موریتانی قابل کشت زراعی می باشند و تراکم جمعیت این کشور ۳.۹ نفر در هر کیلومتر مربع است که باعث می شود این کشور به چهارمین کشور پرجمعیت کشور آفریقا تبدیل شود. سیاست مالی محتاطانه و بهبود قیمت جهانی مواد معدنی به رشد تولید ناخالص داخلی موریتانی کمک کرد تا این رقم از ۲٪ در سال ۲۰۱۶ به ۳.۵٪ در سال ۲۰۱۷ برسد. تولید ناخالص داخلی این کشور در سال ۲۰۱۷ معادل ۵.۰۲۵ میلیارد دلار و سرانه درآمد ناخالص۱،۱۰۰ دلار بوده است. اقتصاد موریتانی از طریق نفت و معدن، شیلات، دام، کشاورزی و خدمات حمایت می شود.
۷-ایرلند
در حال حاضر ایرلند در این لیست در رده ۷ قرار دارد، که بسیار بهتر از جایگاه شماره ۷۲ آن در سال ۲۰۰۷ است. پس انداز ملی فعلی در ایرلند ۳۷٪ در مقابل نرخ ۲۴٪ پس انداز این کشور در سال ۲۰۰۷ است. از نظر تاریخی، ایرلند تا حد زیادی یک جامعه كشاورز بوده است اما در سال ۱۹۷۳ با پیوستن این کشور به اتحادیه اروپا تغییرات زیادی در آن ایجاد شد. از آن زمان به یک کشور اقتصادی پیشرفته تبدیل شده است که برای هدایت اقتصادش به صنعت، تجارت، عمده فروشی و خرده فروشی، حمل و نقل، مسکن سازی، خدمات غذایی و مدیریت عمومی متکی است. در سال ۲۰۱۷ تولید ناخالص داخلی ایرلند ۳۳۳.۷۳۱ میلیارد دلار و سرانه GNI آن ۵۵.۲۹۰ دلار بود، و این یکی از بالاترین ارقام، حتی در بین اقتصادهای پردرآمد بود. حدود ۲۵٪ از جمعیت ۴.۸ میلیون نفری ایرلند در پایتخت دوبلین زندگی می کنند. پایین بودن نرخ مالیات شرکتها( ۱۲.۵٪) و انبوه کارگران حرفه ای و ماهر در ایرلند باعث شده تا این کشور برای شرکت های چند ملیتی (MNC) که به دنبال مالیات کم می باشند جذاب باشد.
۸-جمهوری کره
جمهوری کره که به کره جنوبی نیز معروف است، با نرخ پس انداز ملی ۳۶ درصد شماره ۸ در لیست سال ۲۰۱۷ است. در سال ۲۰۰۷ کره با نرخ پس انداز ملی ۳۳ درصد، رتبه ۳۲ را به خود اختصاص داده بود. کره، اقتصاد پردرآمد شرق آسیا، پیشرفت چشمگیری را در طول این سالها نشان داده است و در حال حاضر تولید ناخالص داخلی ۱.۶ تریلیون دلار دارد. رشد تولید ناخالص داخلی کره بطور متوسط بین سالهای ۱۹۶۲ تا ۱۹۹۴ سالانه ۱۰٪ و رشد سالانه صادرات ۲۰٪ بوده است. سرانه GNI این کشور در اوایل دهه ۵۰ حدود ۶۷ دلار و در سال ۲۰۱۷ به ۲۸,۳۸۰ دلار رسید. در حال حاضر، جمهوری کره پانزدهمین اقتصاد بزرگ جهان را در اختیار دارد. کلیدهای موفقیت اقتصادی کره وابسته به واردات مواد اولیه و صنایع وابسته به صادرات، به ویژه موارد مرتبط با الکترونیک، ارتباطات از راه، خودرو، مواد شیمیایی، کشتی سازی و فولاد است.
۹-بنگلادش
بنگلادش در آسیای جنوبی با اقتصادی که از درآمد متوسط پایین برخوردار است، در سال ۲۰۰۷ با ۳۷ درصد پس انداز ملی در رتبه ۲۷ قرار گرفت. در سال ۲۰۱۷، این کشور با وجود کاهش نرخ پس انداز ملی به ۳۵ درصد، به رتبه ۹ رسید. بنگلادش پیشرفت چشمگیری در کاهش فقر و حفظ رشد اقتصادی داشته است. در واقع، بر اساس خط فقر بین المللی ۱.۹۰ دلار در هر روز، بنگلادش فقر را از ۴۴.۲٪ در سال ۱۹۹۱ به تنها ۱۴.۸٪ در سال ۲۰۱۶ کاهش داد. این رشد به بنگلادش کمک کرد تا کشور را از درآمد کم به وضعیت با درآمد متوسط پایین در سال ۲۰۱۵ تبدیل کند. در صورتی که بنگلادش بخواهد تا پنجاهمین سالگرد استقلال خود در سال ۲۰۲۱ به وضعیت درآمدی با درآمد متوسط برساند، باید کارهای زیادی انجام دهد. تولید ناخالص داخلی در سال ۲۰۱۷ معادل ۲۴۹.۷۲۴ میلیارد دلار و GNI )۱۴۷۰) دلار برای سرانه بر اساس جمعیت نزدیک به ۱۶۵ میلیون نفر بوده است. اقتصاد این کشور از سال ۲۰۰۵ به واسطه صنعت پوشاک که ۸۰ درصد از کل صادرات را تشکیل میدهد، حدود ۶ درصد در سال رشد کرده است. صنایع دیگر بنگلادش شامل جوت، پنبه، کاغذ، چرم، کود، آهن و فولاد، سیمان و فرآورده های نفتی است.
۱۰-سوئیس
با نرخ پس انداز ملی ۳۴٪، سوئیس، اقتصاد پردرآمد اروپا در شماره ۱۰ قرار دارد. در سال ۲۰۰۷ با نرخ پس انداز ملی ۳۵٪ در رتبه ۲۸ قرار داشت. با وجود اینکه سوئیس خارج از منطقه اقتصادی اروپا (EEA) است، بیشتر از سایر کشورها رابطه نزدیکی با E.U. دارد. سوئیس چهارمین شریک تجاری E.U است. و E.U بزرگترین شریک تجاری سوئیس می باشد. با تولید ناخالص داخلی فعلی ۶۷۸.۸۸۸ میلیارد دلار، سوئیس یکی از ثروتمندترین اقتصادهای پردرآمد در اروپا است. این کشور دارای یک نیروی کار ماهر و یک بخش خدمات قوی است که به واسطه خدمات مالی مشهور در جهان هدایت می شود. سرانه درآمد ناخالص GNI سوئیس ۸۰۵۶۰ دلار، یکی از قویترین ها در جهان است. صنایع اصلی سوئیس عبارتند از ماشین آلات، مواد شیمیایی، ساعت، منسوجات، ابزار دقیق، جهانگردی، بانکداری، بیمه و داروسازی.
سخن پایانی:
نیمی از ۱۰ کشور برتر ذکر شده در اینجا دارای نرخ پس انداز ملی بالاتر از ۴۰٪ تولید ناخالص داخلی می باشند، در حالی که نیمی دیگر ۳۴ تا ۳۸ درصد نرخ پس انداز ملی دارند. سایر کشورها با نرخ پس انداز ملی در ۳۰ درصد یا محدوده تولید ناخالص داخلی بیشتر شامل سریلانکا، نروژ، هند، اندونزی، مقدونیه، هلند، جمهوری قرقیزستان و سوئد هستند.
