بیت کوین چیست؟

بیت کوین (Bitcoin) یک ارز دیجیتالی است که در ژانویه 2009 ایجاد گردید. ایده اولیه این تکنولوژی برای اولین بار در یک مقاله که توسط ساتوشی ناکاموتو منتشر شد مطرح گردید. هویت این فرد هنوز مشخص نیست و افراد زیادی به دنبال کشف هویت وی هستند. بیت کوین با وعده هزینه‌های تراکنش پایینتر از مکانیزم‌های پرداخت‌های آنلاین سنتی پا به عرصه گذاشت و برخلاف ارزهای رایج دولتی توسط یک مرجع غیرمتمرکز مدیریت می‌شود.

هیچ بیت کوین فیزیکی وجود ندارد و موجودی حساب‌ها فقط در یک دفتر کل عمومی بر روی فضای ابری نگه داشته می‌شود. این حساب‌ها در کنار تمام تراکنش‌های بیت کوینی از سوی حجم انبوهی از توان‌های محاسباتی مورد ارزیابی قرار می‌گیرند. هیچ دولت یا بانکی از بیت کوین‌ها حمایت رسمی نمی‌کنند و هیچ بیت کوینی نیز به عنوان یک کالا ارزش واقعی ندارد. از آنجاییکه این تکنولوژی هنوز وجاهت قانونی کامل پیدا نکرده است، اما در میان عموم مردم از محبوبیت بالایی برخوردار است و باعث شده که ارزهای مجازی دیگری نیز – که به آنها آلت‌کوین (Altcoin) گفته می‌شود- پا به عرصه وجود بگذارند.

 بیت کوین را بهتر بشناسیم

بیت کوین نوعی ارز رمزپایه (Cryptocurrency) است: موجودی حساب‌ها با استفاده از کلید‌های عمومی (Public Key) و خصوصی (Private Key) که رشته‌ای طولانی از اعداد و حروف می‌باشند و از طریق الگوریتم‌های پیچیده ریاضی رمزگذاری می‌شوند ، در فضای ابری نگهداری می‌شوند. کلید عمومی (مشابه شماره حساب بانکی) در نقش آدرس ظاهر شده و در دنیا منتشر می‌شود تا دیگران بتوانند به آن بیت کوین ارسال کنند. اما کلید خصوصی (مشابه رمز عابر بانک) ماهیتی رمزگونه داشته و تنها برای احراز هویت در تبادلات بیت کوینی استفاده می‌شود.

با استناد به بنیاد رسمی بیت کوین، واژه “Bitcoin” با حرف اول بزرگ، به مفهوم یا موجودیت این تکنولوژی اشاره می‌کنند درحالیکه واژه “bitcoin” که با حرف اول کوچک نوشته می‌شود به کمیت این ارز یا واحد آن اشاره دارد. (برای مثال «من 20 بیت کوین خریدم»). شکل جمع آن در زبان انگلیسی نیز در هر دو شکل “bitcoin” و “bitcoins” صحیح است.

بیت کوین چگونه کار می‌کند؟

بیت کوین یکی از اولین ارزهای رمزپایه بود که از تکنولوژی همتا‌به‌همتا (Peer-to-Peer) برای تسهیل در پرداخت‌های آنی بهره برد. افراد و شرکت‌های مستقل که صاحب قدرت‌ محاسباتی بالا بودند و در شبکه Bitcoin مشارکت داشتند – که آنها را از این پس ماینر (Miner) می‌نامیم – بواسطه دریافت پاداش (آزادکردن بیت کوین‌های جدید) انگیزه پیدا می‌کنند و هزینه‌های تراکنشی به واحد بیت کوین پرداخت می‌شود. ماینرها را می‌توان به عنوان مرجع غیرمتمرکزی در نظر گرفت که اعتبار شبکه Bitcoin را تضمین می‌کنند. بیت کوین‌های جدید با نرخ ثابتی برای یک ماینر تولید می‌شود اما به تدریج و در طول زمان روند کاهشی به خود می‌گیرد آنچنانکه در حال حاضر موجود کل بیت کوین‌ها تقریباً حدود 21 میلیون است. هر بیت کوین می‌تواند به 100 میلیون واحد تقسیم شود (یک میلیونیم بیت کوین) و کوچکترین واحد در سیستم بیت کوین ساتوشی (Satoshi) نامیده می‌شود. اگر لازم باشد و نیز اگر ماینرهای مشارکت‌کننده حاضر به پذیرش تغییرات باشند، بیت کوین را می‌توان به واحدهای کوچکتری نیز تقسیم کرد.

عمل ماینینگ (Mining) در بیت کوین به فرایندی گفته می‌شود که از طریق آن بیت کوین را می‌توان تولید کرد. اساساً این فرایند شامل حل مسائل به شدت پیچیده ریاضیاتی و محاسباتی است تا در نتیجه بتوان یک بلوک جدید را کشف کرده و آنرا به «بلاک‌چین» یا «زنجیره بلوکی» اضافه کرده و در مقابل به عنوان پاداش چند بیت کوین دریافت کرد. در سال 2009 پاداش تولید یک بلوک برابر 50 بیت کوین جدید بود؛ هر چهار سال یک بار میزان این پاداش کمتر می‌شود. هر چه بین‌کوین‌های بیشتری تولید می‌شود، دشواری فرایند ماینینگ یا میزان توان محاسباتی ماینرها نیز افزایش پیدا می‌کند. با شروع به کار بیت کوین در سال 2009، میزان دشوار ماینینگ نیز با عدد 1.0 آغاز شد. در پایان آن سال، این عدد به 1.18 رسید. تا پایان فوریه 2019، میزان دشواری ماینینگ بیش از 6.06 میلیارد است. در همان ابتدای کار با یک سیستم PC خانگی نیز امکان ماینینگ وجود داشت؛ اما حالا برای آنکه بتوان با سطح دشواری محاسباتی برابری کرد و بر آن غلبه کرد، ماینرها مجبورند از سخت‌افزارهای سریعتر نظیر سیستم‌های ASIC یا «مدارهای مجتمع با کاربرد خاص» بهره ببرند. این دستگاه‌ها شامل سخت‌افزارهای پیشرفته‌تر محاسباتی نظیر GPU یا واحد پردازش گرافیکی و غیره هستند.

ارزش بیت کوین چقدر است؟

فقط در سال 2017، قیمت بیت کوین از اندکی پایینتر از 1000 دلار در آغاز سال تا نزدیک 19،000 دلار تا انتهای سال افزایش یافت و شاهد رشد 1،400 درصدی بود.

قیمت بیت کوین کاملا به اندازه شبکه ماینینگ آن بستگی دارد زیرا هر چه شبکه بزرگتر باشد، فرایند تولید بیت کوین‌های جدید دشوارتر – و البته پرهزینه‌تر – نیز می‌باشد. در نتیجه وقتی هزینه تولید بیت کوین بالاتر برود، قیمت آن نیز رو به افزایش خواهد گذاشت. در دوازده مال گذشته، قدرت کلی شبکه ماینینگ Bitcoin بیش از سه برابر شده است.

Bitcoin چگونه شروع به کار کرد؟

18 آگوست 2008: نام دامنه bitcoin.org ثبت شد. حداقل امروزه این دامنه یک دامنه “WhoisGuard Protected” است، بدان معنا که هویت فردی که این دامنه را ثبت کرده به صورت عمومی افشا نخواهد شد.

31 اکتبر 2008: فردی که از نام ساتوشی ناکاموتو استفاده می‌کرد اعلامیه‌ای را در فهرست پستی رمزنگاری سایت metzdowd.com پخش کرد با این مضمون: «من در حال کار بر روی یک سیستم پول نقد الکترونیکی جدید هستیم که کاملا بر مبنای تکنولوژی همتا‌به‌همتاست و هیچ شخص ثالث امینی نیز در آن شرکت ندارد. مستندات گفته‌هایم را می‌توانید در این آدرس http://www.bitcoin.org/bitcoin.pdf مشاهده کنید». این لینک به یک وایت‌پیپری که اکنون از شهرت بالایی برخوردار است و در سایت bitcoin.org با عنوان «بیت کوین: یک سیستم پول نقد الکترونیک همتابه‌همتا» منتشر شده مربوط می‌باشد. مقاله مزبور تبدیل به منشور کبیر در حوزه بیت کوین و نحوه کار آن شد.

3 ژانویه 2009: اولین بلوک Bitcoin با نام Block 0 استخراج شد. این بلوک بعدها با نام «بلوک جنسیس» (Genesis Block) معروف شد. ساتوشی در داخل این بلوک یک متن را به صورت رمزگزاری شده قرار داده بود که پس از رمزگشایی آن به جمله زیر دست یافتند: « تاریخ ۳ ژانویه ۲۰۰۹ ، آغاز تلاشی برای نجات دوباره بانک ها». معنای این دقیقاً مشخص نیست اما یکی از احتمالات این است که شاید بلوک بعد از این تاریخ استخراج شده باشد و احتمال دیگر نیز این است که در داخل خود یک تفسیر سیاسی را به همراه داشته باشد.

8 ژانویه 2009: اولین نسخه از نرم‌افزار Bitcoin در فهرست The Cryptography Mailing اعلام شد.

9 ژانویه 2009: بلوک 1 استخراج شد و فرایند ماینینگ Bitcoin به طور جدی آغاز شد.

چه کسی Bitcoin را ابداع کرد؟

در واقع هیچ مدرک مستندی از این موضوع وجود ندارد. تنها چیزی که در دست است این است که هویتی با نام ساتوشی ناکاموتو اولین وایت‌پیپر بیت کوین را در سال 2008 منتشر کرده و بر روی اولین نرم‌افزار بیت کوین که در سال 2009 معرفی شد کار کرده است. حالا این هویت یک شخص است یا یک گروه بزرگ اصلا مشخص نیست. پروتکل Bitcoin نیازمند آن است که افراد هنگام ثبت‌نام مجبورند تاریخ تولدشان را اعلام کنند و تنها چیزی که از فردی به نام ساتوشی ناکاموتو می‌دانیم این است که تاریخ تولد او 5 آوریل بوده است.

پیش از ساتوشی ناکاموتو

هرچند خیلی دلمان می‌خواهد که حرف‌های رسانه‌ها را باور کنیم که ساتوشی ناکاموتو یک نابغه آرمانگراست که توانسته به تنهایی Bitcoin را ابداع کند، اما چنین اختراعی در یک محیط خلاء به هیچ‌وجه به ثمر نخواهد نشست. تمام اکتشافات علمی بزرگ، فارغ از اینکه چقدر اصیل و بدیع به نظر می‌رسند، بر مبنای تحقیقی که قبلاً انجام شده به نتیجه رسیده‌اند. در بحث Bitcoin پیش از ناکاموتو نیز افرادی بوده‌اند که در این زمینه پیشگام بودند: Adam Back در سال 1997، Hashcash و پس از آن نیز Wei Dai، b-money را اختراع نمودند. همچنین Nick Szabo، bit gold و Hal Finney نیز RPOW را معرفی کردند. در وایت‌پیپر Bitcoin نیز به Hashcash و b-money ارجاعاتی داده شده است.

چرا ساتوشی ناکاموتو هویتی ناشناس دارد؟

در خصوص مخفی‌ماندن هویت مخترع Bitcoin دو انگیزه اصلی وجود دارد: نخست بحث حریم خصوصی می‌باشد. از آنجاییکه Bitcoin در چند سال اخیر از محبوبیت فراوانی برخوردار بوده و تبدیل به یک پدیده جهانی شده است، مسلما احتمال داشت که ساتوشی ناکاموتو به عنوان مبتکر و پدیدآورنده Bitcoin نیز توجه فراوانی را هم از سوی رسانه‌ها و هم از سوی دولت‌ها به خود جلب کند.

دلیل دیگر بحث امنیت است. اگر فقط به سال 2009 نگاهی بیاندازید متوجه خواهید شد که در آن سال 32،489 بلوک استخراج شد؛ در آن زمان نرخ پاداش استخراج، 50 بلوک به ازای هر Bitcoin بود که میزان کل پاداش‌ها در سال 2009 رقمی بالغ بر 1،624،500 بلوک بود. این تعداد بلوک با قیمت امروز بیش از 8 میلیارد دلار می‌باشد. تنها چیزی که می‌توان نتیجه گرفت این است که فقط ساتوشی و شاید چند نفر معدود می‌توانستند در سال 2009 ماینینگ انجام دهند و بنابراین بخش اعظمی از آن بیش از 8 میلیارد دلار BTC در اختیار آنها بوده است. کسی که این همه ثروت در اختیار داشته باشد مسلماً تبدیل به هدفی بالقوه برای مجرمین و جنایتکاران خواهد شد. مبتکر Bitcoin آنقدر هشیار بوده است که پیش از هرگونه انجام تراکنش مالی و فراهم‌آوردن زمینه اخاذی، هویت خود را ناشناس حفظ کند تا از هرگونه سوءقصد در امان باشد.

چه کسی می‌تواند ساتوشی احتمالی باشد؟

رسانه‌های دنیا تابحال افراد بیشماری را به عنوان ساتوشی ناکاموتو در نظر گرفته‌اند. در 10 اکتبر 2011، مجله New Yorker مقاله‌ای را منتشر کرد که در آن ادعا کرده بود که دانشجوی ایرلندی رشته رمزنگاری، Michael Clear، یا جامعه‌شناس اقتصادی Vili Lehdonvirta همان ناکاموتوی معروف هستند. یک روز بعد، Fast Company اعلام کرد که ناکاموتو به احتمال خیلی زیاد یک گروه سه نفره با نام‌های Neal King، Vladimir Oksman و Charles Bry هستند. به گفته این شرکت، این سه نفر دو ماه پیش از ثبت دامنه bitcoin.org، یک حق اختراع (patent) در زمینه ارتباطات ایمن منتشر کرده بودند. مقاله‌ی دیگری هم که می 2014 در مجله Vice منتشر شد افراد احتمالی بیشتری را به این فهرست افزود که در میان آنها می‌توان به Gavin Andersen، برنامه‌نویس ارشد پروژه Bitcoin؛ Jed McCaleb، هم‌بنیانگذار سایت تبادل بیت‌کویت Mt. Gox (که حالا دیگر وجود ندارد) و ریاضیدان مشهور ژاپنی، Shinichi Mochizuki اشاره کرد.

در دسامبر 2013، سایت خبری Techchurch با پژوهشگری با نام Skye Grey مصاحبه‌ای انجام داد که ادعا می‌کرد تحلیل‌های متنی مقالات منتشرشده از سوی ناکاموتو نشان می‌دهد که ارتباطی بین وی و Nick Szabo، خالق bit-gold وجود دارد. و شاید معروف‌ترین حدسی که تابحال از هویت ناکاموتو زده شده می‌توان به مقاله مجله Newsweek در مارس 2014 اشاره کرد که در آن مدعی شده بود که فردی که با نام ساتوشی ناکاموتو Bitcoin را اختراع کرده یک مهندس 64 ساله آمریکایی ژاپنی‌الاصل است با نام ساتوشی ناکاموتو که در ایالت کالیفرنیا زندگی می‌کند. لیست مظنونین بسیار طولانی است و تمام افرادی که در این فهرست قرار گرفته‌اند نیز ساتوشی بودنشان را انکار می‌کنند.

برای اثبات هویت ساتوشی به چه ادلّه‌ای نیاز داریم؟

به نظر می‌رسد حتی مشارکت‌کنندگان ابتدایی پروژه Bitcoin نیز مدارک مستدلی از هویت ساتوشی در اختیار ندارند. برای آنکه بتوانیم هویت ساتوشی ناکاموتو را فاش کنیم، نیازمند ارتباطی مشخص بین فعالیت وی با Bitcoin و هویتش هستیم. اولین مواردی که به ذهنمان خطور می‌کند شخص یا گروهی است که دامنه bitcoin.org را ثبت کرده یا ایمیل و حساب‌های کاربری فرومی است که توسط ناکاموتو مورد استفاده قرار می‌گرفته است. تحقیق در مورد مالکیت بخشی از اولین بیت کوین‌هایی که ماین شده‌اند نیز می‌تواند به ما کمک کند. هرچند بیت کوین‌هایی که ساتوشی در اختیار دارد بر روی بلاک‌چین قابل شناسایی هستند، اما به نظر می‌رسد او تا بحال آنها را به شکلی نقد کرده است که هویتش را فاش سازد. اگر همین امروز ساتوشی بیت کوین‌های مذکور را تبدیل به وجه رایج کند، ممکن است توجهات را به سمت خود جلب کند اما بعید به نظر می‌رسد که این ارز موفق و دقیق بخواهد به حریم شخصی مشتریانش خیانت کند.

سرمایه‌گذاری در بیت کوین

Bitcoin حامیان بسیاری دارد که معتقدند ارزهای رمزپایه آینده اقتصاد دنیا را می‌سازد. کسانی که از آن تمجید می‌کنند بر این باورند که بیت کوین یک سیستم پرداخت بسیار سریعتر و البته بدون کارمزدی است که می‌توان از آن در تمام دنیا بهره برد. اگرچه هیچ دولت یا بانک مرکزی از آن حمایت نمی‌کند، اما بیت کوین را می‌توان به ارزهای سنتی تبدیل کرد؛ در حقیقت نرخ تبدیل ارز آن در مقابل دلار آمریکا آنقدر اغواکننده است که سرمایه‌گذاران و تاجران علاقه داشته باشند با آن کار کنند. علاوه بر آن، یکی از دلایل اصلی رشد ارزهای دیجیتالی نظیر Bitcoin این است که از آنها می‌توان به عنوان جایگزین برای پول‌های بدون پشتوانه ملی و کالاهای سنتی نظیر طلا بهره برد.

در مارس 2014، اداره خدمات درآمد داخلی (IRS) اعلام کرد که به تمام ارزهای دیجیتال نظیر Bitcoin، به عنوان یک دارایی و نه یک ارز مالیات تعلق خواهد گرفت. سود و ضررهایی حاصله از بیت کوین که به عنوان سرمایه‌ در نظر گرفته می‌شدند حالا به عنوان سود یا ضررهای سرمایه‌ای فرض خواهند شد. درحالیکه اگر به بیت کوین به چشم یک دارایی نگاه کنیم، سود و ضررهای حاصله از آن نیز شکلی عادی و نه سرمایه‌ای به خود می‌گیرند.

بیت کوین‌ها نیز همانند هر نوع دارایی دیگر، شامل قانون ارزان بخر و گران بفروش می‌شوند. متداول‌ترین روش اندوختن ارز از طریق خرید آن با ارز بیت کوینی است، اما روش‌های بسیار دیگری نیز برای کسب بیت کوین وجود دارند. در ادامه به معرفی چند روش برای جمع‌آوری بیت کوین خواهیم پرداخت که مشاقان آن می‌توانند مورد توجه قرار دهند:

به چه روشی می‌توان بیت کوین به دست آورد؟

دریافت آن به عنوان پرداخت

اگر شخصی از شما محصولی خریده یا خدماتی گرفته است، به عنوان هزینه می‌توانید از او بیت کوین نیز قبول کنید. اگر فروشگاه مصالح ساختمانی دارید فقط کافیست تابلوی «بیت کوین نیز پذیرفته می‌شود» را نصب کنید و آنگاه ببینید که چه تعداد از مشتریانتان از آن استفاده می‌کنند. با استفاده از کیف‌های الکترونیکی سخت‌افزاری یا نرم‌افزاری و از طریق QR Code ها یا اپلیکیشن‌ها می‌توانید تراکنش‌های مالی را مدیریت کنید. کسب‌وکارهای آنلاین به راحتی بیت کوین را می‌پذیرند و فقط کافیست که این نوع پرداخت را به روش‌های پرداخت دیگری که پیشنهاد می‌دهند، نظیر کارت‌های اعتباری، PayPal و غیره، اضافه کنید. پرداخت‌های آنلاین نیازمند یک ابزار تجارت بیت کوینی (یک پردازنده خارجی نظیر Coinbase یا BitPay) نیز خواهند بود.

می‌توانید برای آنها کار کنید

کسانی که برای خودشان کار می‌کنند می‌توانند از طریق بیت کوین کسب درآمد کنند. وب‌سایت‌ها و موقعیت‌های شغلی متعددی وجود دارد که به ارزهای دیجیتال اختصاص دارند و عبارتند از:

• وب‌سایت Bitcoin که کارجویان و کارفرمایان بالقوه را دور هم جمع کرده است.
• وب‌سایت Coinality انواع شغل‌های فریلنسری، پاره‌وقت و تمام‌وقت را ارائه داده و پرداخت‌هایش را در قالب Bitcoin، Dogecoin و Litecoin ارائه می‌دهد.
• وب‌سایت Jobs4Bitcoins که بخشی از شبکه‌ اجتماعی reddit.com می‌باشد.
• وب‌سایت BitGigs.

پرداخت سود

یکی دیگر از روش‌های جالب (البته نسبتاً جالب) برای کسب بیت کوین، قرض‌دادن آنها و دریافت‌کردن مجدد به صورت ارز است. قرض‌دادن می‌تواند به سه شکل انجام شود: قرض‌دادن مستقیم به کسی که او را می‌شناسید؛ از طریق وب‌سایتی که تراکنش‌های همتابه‌همتا را فراهم کرده و قرض‌دهنده‌ها و قرض‌گیرنده‌ها را به هم ارتباط می‌دهد؛ و یا پس‌اندازکردن بیت کوین‌ها در یک بانک مجازی که میزان نرخ سود مشخصی را برای حساب‌های بیت کوینی ارائه می‌دهد. برخی از این سایت‌ها عبارتند از Bitbond، BitLendingClub و BTCjam. اگر خواهان کسب سود مناسب هستید مجبورید در هر وب‌سایت طرف ثالثی پشتکار داشته باشید.

قماربازی

احتمال این وجود دارد که در برخی کازینوهای خاص از بیت کوین برای شرط‌بندی و قماربازی استفاده کنید. از بیت کوین‌ها می‌توانید در جاهایی نظیر بخت‌آزمایی‌های آنلاین، جک‌پات‌ها، شرط‌بندی‌های گسترده و دیگر بازی‌ها استفاده کنید. البته مزایا و معایب و ریسک‌هایی که متوجه هر نوع قماربازی و شرط‌بندی می‌شود، در خصوص این روش‌ نیز متصور است.

ریسک‌های سرمایه‌گذاری بر روی Bitcoin

اگرچه بیت کوین به عنوان سرمایه‌گذاری سهام عادی (که البته هیچ‌گونه سهمی نیز وجود ندارد) طراحی نشده است، برخی از سرمایه‌گذاران ریسک‌پذیر بعد از آنکه شاهد رشد ارزهای دیجیتال در ماه می 2011 و مجدداً نوامبر 2013 بودند، به آن علاقمند شدند و در آن سرمایه‌گذاری کردند. بنابراین بسیاری از افراد به جای اینکه بیت کوین را به عنوان یک ابزار تبادل مالی فرض کنند به چشم یک ارزش سرمایه‌گذاری به آن نگاه کردند. اما فقدان ارزش ضمانت‌شده و طبیعت دیجیتالی آن بدان معناست که خرید و استفاده از بیت کوین‌ها می‌تواند ریسک‌های ذاتی فراوانی را به همراه داشته باشد. سازمان‌هایی نظیر کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC)، سازمان تنظیم مقررات صنایع مالی (FINRA) و سازمان حفاظت مالی مصرف‌کنندگان (CFPB) هشدارهای متعددی را به سرمایه‌گذاران در حوزه بیت کوین دادند.

مفهوم ارز دیجیتالی هنوز یک داستان است و در مقایسه با سرمایه‌گذاری‌های سنتی، Bitcoin تاریخچه عملکردی طولانی‌مدتی نداشته و هیچ سابقه اعتباری قابل اتکایی نیز دراختیار ندارد. هر چند با مصرف بیش از پیش بیت کوین، ماهیت تجربی آن نیز کاهش می‌یابد. اما با گذشت بیش از نه سال، بیت کوین (همانند تمام ارزهای دیجیتالی) هنوز در فاز توسعه قرار دارد و روز به روز در حال تکمیل است. Barry Silbert مدیرعامل Digital Currency Group می‌گوید: «سرمایه‌گذاری بر روی بیت کوین، پرریسک‌ترین و البته پربازده‌ترین سرمایه‌گذاری است که می‌توانید تصور کنید». شرکت وی در حال تولید بیت کوین و سرمایه‌گذاری بر روی شرکت‌های بلاک‌چین است.

مخلص کلام اینکه سرمایه‌گذاری بر روی بیت کوین به درد افراد ریسک‌گریز نمی‌خورد. اما اگر دلتان می‌خواهد که بر روی بیت کوین سرمایه‌گذاری کنید باید این ریسک‌های سرمایه‌گذاری منحصربفرد را نیز بشناسید:

ریسک‌های قانونی:

بیت کوین‌ها به نوعی رقیب ارزهای دولتی هستند و از آنها می‌توان در فعالیت‌هایی نظیر معاملات بازار سیاه، پول‌شویی، فعالیت‌های غیرقانونی یا فرار مالیاتی بهره برد. در نتیجه ممکن است دولت‌ها به دنبال وضع مقررات، محدودسازی یا ممنوع‌کردن استفاده و فروش بیت کوین بیافتند. برای مثال در سال 2015، اداره خدمات مالی ایالت نیویورک طرح قانونی را نهایی کرد که به موجب آن شرکت‌هایی که مشغول خرید، فروش، انتقال یا ذخیره‌سازی بیت کوین‌ها هستند، مجبور خواهند بود تا هویت مشتریانشان را ثبت کرده، برای این امر مسئولی را در نظر گرفته و ذخایر سرمایه‌ای خود را حفظ کنند. تراکنش‌هایی که 10،000 دلار یا بیشتر از آن باشند می‌بایست ثبت شده و به اداره مربوطه گزارش داده شوند.

اگرچه آژانس‌های بیشتری در حال تبعیت از این قانون هستند و مقررات و خط‌مشی‌ها را رعایت می‌کنند، اما فقدان یک ساختار مقرراتی جامع و یکپارچه در مورد بیت کوین‌ها (و دیگر ارزهای مجازی) سوال‌هایی را در مورد دیرپایی، نقدینگی و جهان‌شمول بودن آنها ایجاد می‌کنند.

ریسک امنیتی:

تبادلات ارزی بیت کوینی کاملا دیجیتال بوده و همانند هر سیستم مجازی در معرض خطر حمله هکرها، بدافزارها و ایرادات فنی و عملیاتی هستند. اگر یک دزد به هارد دیسک کامپیوتر مالک بیت کوین دسترسی پیدا کند و کلید رمز خصوصی وی را به سرقت ببرد، می‌تواند بیت کوین‌های دزدیده شده را به حساب دیگری منتقل کند. (کاربران تنها در صورتی می‌توانند جلوی این اتفاق را بگیرند که سیستمی که بیت کوین‌ها بر روی آن ذخیره شده به اینترنت وصل نباشد و یا از کیف پول کاغذی استفاده کنند – بدین معنا که کلیدهای خصوصی Bitcoin و آدرس‌ها را بر روی کاغذ پرینت کنند و به هیچ‌وجه آنها را در کامپیوترشان ذخیره نکنند). هکرها همچنین می‌توانند تبادلات بیت کوینی را نیز مورد هدف قرار دهند و به هزاران حساب بیت کوینی و کیف‌های دیجیتالی که بیت کوین‌ها در آن ذخیره شده‌اند دسترسی پیدا کنند. یکی از معروفترین سرقت‌های تاریخ در دنیای ارزهای دیجیتالی در سال 2014 رخ داد، جاییکه Mt. Gox که یک ارز بیت کوینی در ژاپن است، به دلیل به سرقت رفتن میلیون‌ها دلار بیت کوین به طور کامل بسته شد.

این مسأله علی‌الخصوص زمانی مشکل‌آفرین می‌شود که به یاد بیاورید تمام تراکنش‌های بیت کوینی دائمی و غیرقابل بازگشت هستند. این مورد دقیقا مانند معامله با پول نقد است: هر معامله‌ای که از طریق بیت کوین انجام شود تنها در صورتی قابل بازگشت خواهد بود که شخصی که بیت کوین‌ها را دریافت کرده به دست خودش آنها را پس دهد. در این میان هیچ شخص ثالث یا پردازنده پرداختی –  همانند کارت‌های اعتباری یا نقدی – وجود ندارد، بنابراین اگر مشکلی بوجود آید هیچ مرجعی امکان حفاظت از حقوق شما را نخواهد داشت.

ریسک بیمه:

برخی از سرمایه‌گذاری‌ها از سوی مراجعی چون سازمان حفاظت از سهام سرمایه‌گذاران بیمه می‌شوند. حساب‌های عادی بانکی نیز از سوی شرکت بیمه سپرده‌های فدرال (FDIC) طبق نظر دادگاه تا میزان مشخصی بیمه می‌شوند. تبادلات و حساب‌های بیت کوینی از سوی هیچ سازمان فدرال یا دولتی بیمه و تضمین نمی‌شوند.

ریسک کلاهبرداری:

درحالیکه Bitcoin از رمزگزاری کلیدهای خصوصی برای احراز هویت مالکین بیت کوین و ثبت تراکنش‌ها استفاده می‌کند، کلاهبرداران ممکن است تلاش کنند تا بیت کوین‌های تقلبی بفروشند. برای مثال، در جولای 2013، سازمان اوراق بهادار آمریکا در مقابل اپراتور بیت کوینی که اقدام به راه‌اندازی یک طرح هرمی کرده بود اقامه دعوی کرد.

ریسک بازار:

ارزش بیت کوین همانند هر نوع سرمایه‌گذاری دیگری ممکن است دچار نوسان شود. در واقع این ارز جدید در همین طول عمر کوتاهش شاهد نوسانات بسیاری شدیدی بوده است. یکی از ریسک‌های بالای خرید و فروش بیت کوین در مقیاس بالا این است که این ارز به شدت نسبت به اخبار بازار حساس می‌باشد. طبق گزارشی از CFPB، قیمت بیت کوین در یک روز در سال 2013، 61% افت کرده و در یک روز در سال 2014، 80% افزایش یافته بود.

اگر افراد کمتری بیت کوین را به عنوان ارز بپذیرند، این ارزهای دیجیتال ارزش خود را از دست داده و قیمتشان به شدت کاهش خواهد یافت. هم‌اکنون رقابت بسیار بالایی در دنیای ارزهای دیجیتال وجود دارد و هرچند Bitcoin نسبت به 100 ارز دیجیتال عجیب و غریب دیگر که در این مدت مثل قارچ سر بر آورده‌اند به لطف شناخته‌شدن برند و سرمایه بازار و پیشرفت‌های فنی، از مقبولیت بالایی برخوردار است اما همیشه امکان ظهور یک ارز دیجیتالی پیشرفته‌تر و بهتر آنرا تهدید می‌کند.

ریسک مالیاتی:

از آنجاییکه بیت کوین نمی‌تواند در هیچ حساب بازنشستگی معاف از مالیاتی محاسبه شود، بنابراین هیچ گزینه قانونی و مناسبی برای محافظت از سرمایه‌گذاری بر روی بیت کوین‌ نسبت به وضع مالیات وجود ندارد.