با شیوع گسترده ویروس کرونا در ایالات متحده، میزان بیکاری از ۴.۴ درصد در ماه مارس به ۱۴.۷ درصد در آوریل رسید تا آمریکا بدترین شرایط خود را پس از رکود بزرگ اقتصادی تجربه کند.
بیش از ۲۰ میلیون شهروند آمریکایی در ماه آوریل شغل خود را از دست دادند و پس از مختل شدن بزرگ ترین اقتصاد دنیا در اثر پاندمی ویروس کرونا، نرخ بیکاری در این کشور بیش از ۳ برابر شده که این بحران اقتصادی از زمان رکود بزرگ تا کنون بی سابقه بوده است. وزارت کار ایالات متحده اخیرا اعلام کرد که میزان بیکاری در این کشور در ماه آوریل به ۱۴.۷ درصد رسیده، در حالی که در ماه مارس این نرخ ۴.۴ درصد بود و تا قبل از همه گیری کرونا نیز برای حدود ۵۰ سال، این عدد در حدود ۳.۵ درصد بوده است.
دستاوردهای یک دهه گذشته در زمینه ایجاد شغل در تنها دو ماه از بین رفته است. آمار اخیر در مورد رشد بیکاری و از دست رفتن مشاغل، یکی از بدترین رکوردهای اقتصادی ایالات متحده بوده است. شرایط مشابه قبلی به سال ۱۹۳۳ برمی گردد که برآورد بیکاری در آن زمان به ۲۵ درصد می رسید، اما این اتفاق مربوط به زمانی می شود که دولت هنوز نسبت به انتشار آمار رسمی اقدام نکرده بود. پیک قبلی در نرخ بیکاری به سال ۱۹۸۲ مربوط می شود که به عدد ۱۰.۸ درصد رسیده بود. همچنین بیشترین تعداد ماهانه افراد بیکار شده در سپتامبر ۱۹۴۵ و در پایان جنگ جهانی دوم بود که نزدیک به دو میلیون نفر گزارش شده است. نرخ بیکاری در ماه آوریل، به سادگی آمار ۸۰۰ هزار بیکاری در ماه مارس سال ۲۰۰۹ را تحت الشعاع قرار می دهد؛ آماری که تا پیش از این، بالاترین میزان در رکود اقتصادی محسوب می شد.
معضل بیکاری که به کل اقتصاد ضربه زده ، تمامی صنایع را تحت تاثیر قرار داده است. با وضع شدن قوانین مربوط به قرنطینه، صنعت سرگرمی و خدمات اقامتی و توریسم ضربات سنگینی را متحمل شده و ۷.۷ میلیون بیکاری در این عرصه به ثبت رسیده است. میزان بیکاری ها در عرصه آموزش و خدمات درمانی ۲.۵ میلیون شغل بوده است که در بخش پزشکی، آمار به بیکاری بیش از ۵۰۰ هزار نفر از دندانپزشکان مربوط می شود. این آمار برای بخش خرده فروشان و همچنین کارکنان صنایع تولیدی به ترتیب ۲.۱ و ۱.۳ میلیون شغل بوده است. میزان بیکاری برای سیاهپوستان آمریکایی از ۶.۷ درصد در ماه مارس به ۱۶.۷ درصد در آوریل رسید که در این زمینه نیز تمامی اندوخته های ایالات متحده پس از دوران رکود بزرگ، از بین رفت. نرخ بیکاری برای سفیدپوستان امریکایی نیز رشد سریعی داشت و از ۴ درصد به ۱۴.۲ درصد رسید. در طی این یک ماه، حدود ۶ میلیون نفر از تعداد نیروهای کاری این کشور کم شد، به این معنی که این افراد دیگر به جستجوی شغل نپرداخته اند.
نرخ مشارکت نیروی کار – که درصد جمعیتی را که شاغل یا به دنبال کار است را شامل می شود – در طی این یک ماه از ۲.۵ درصد به ۶۰.۲ درصد رسید که این میزان، کمترین نرخ از ژانویه ۱۹۷۳ تا به امروز محسوب می شود.
جیسون رید، استاد اقتصاد کالج مندوزا در نوتردام می گوید: “این اعداد به واقع دیوانه کننده است. از زمان رکود بزرگ اقتصادی تا کنون، چیزی نظیر این ندیده بودیم. گزارش وضعیت بیکاری، آنچه را که ما در مورد شرایط اقتصادی می دانیم را تایید می کند. بدون در نظر گرفتن آمار رسمی نیز می بینیم که از هر ۵ کارگر، یک نفر برای دریافت بیمه بیکاری ثبت نام کرده است. این عدد سرسام آور و بزرگ است.”
گزارش اخیر به دنبال خبری که چند روز قبل از آن منتشر شده بود آمده است. بر اساس خبر منتشر شده در روز سه شنبه، ۳.۲ میلیون نفر دیگر نیز هفته گذشته برای بهره مندی از مزایای بیمه بیکاری ثبت نام کرده اند. با گذشت یک هفته، تعداد نفراتی که این فرم ها را پر کرده اند کاهش داشته اما به طور کلی، تعداد نفرات متقاضی بسیار زیاد و بی سابقه بوده است. در طی ۷ هفته گذشته بیش از ۳۳ میلیون نفر در ایالات متحده برای بهره مندی از مزایای بیمه بیکاری ثبت نام کرده اند. ایالت هایی نظیر کالیفرنیا، اوهایو و واشنگتن هنوز به اندازه چند هفته ای برای این پرداخت ها، اعتبار در اختیار دارند. ایالت واشنگتن اعلام کرد که در تاریخ ۲۷ مارس، با درخواست کمک ایوان شیرلینگ موافقت کرده است، اما پس از گذشت ۷ هفته، وی هنوز هیچ پولی دریافت نکرده است. در حای که همزمان، صورتحساب های مربوط به کارت اعتباری، بیمه سلامت و اتومبیل او در حال انباشه شدن است.
شیرلینگ ۳۴ ساله در این مورد می گوید: ” این کمک تنها پرداخت هایی ضروری برای زندگی را شامل نمی شود. من نمی توانم پول شیری که می خرم یا بنزین اتومبیلم را پرداخت کنم. در واقع به نحوی در جای خود قفل شده ام.”
یک محرک ۱۲۰۰ دلاری فوری از سوی دولت برای تسویه صورتحساب ها و قبوض پرداخت شده است و کارفرمای سابق شیرلینگ نیز هنوز از زمان دقیقی که می تواند کارکنانش را مجددا به سر کار فرا بخواند اطلاعی ندارد. شیرلینگ اینگونه جملات خود را به پایان می رساند: “کاری از دست من بر نمی آید. تنها در گوشه ای نشسته و منتظر هستم در حالی که کم کم پولی برای من نمی ماند و تمام می شود.”
