صنایع کوک در سال ۱۹۴۰ به دست فرد کوک، پایه‌گذاری شد و اکنون پسران او یعنی دیوید و چارلز با عنوان برادران کوک بخش اعظمی از سهام این شرکت معظم را در اختیار دارند (هر یک مالک ۴۲ درصد از سهام آن هستند). دیوید که اکنون ۷۹ سال، سن دارد به دلیل مسائل پزشکی در سال ۲۰۱۸ از مسئولیت‌های خود کناره گرفت؛ اما چارلز کماکان در سن ۸۳ سالگی، سکان مدیریت صنایع کوک را در دست دارد.
صنایع کوک، دومین شرکت خصوصی بزرگ در ایالات‌متحده است و هرساله در رده‌بندی‌های نشریه فوربس حضور دارد و درآمد سالیانه‌ای برابر با ۱۱۰ میلیارد دلار کسب می‌کند. همین درآمد افسانه‌ای باعث شده خانواده کوک بتواند جایگاه خود را به‌عنوان دومین خاندان ثروتمند جهان تثبیت کند. در شاخص میلیاردرهای بلومبرگ، خانواده والتون با ثروتی بالغ بر ۱۵۰ میلیارد دلار در رده اول و خانواده کوک با ثروتی برابر با ۹۹ میلیارد دلار، به ترتیب در جایگاه‌های اول و دوم ثروتمندترین خانواده‌های جهان جای دارند.
فرد کوک: پدر و بنیان‌گذار
یک مهندس شیمی به نام فرد کوک در سن ۲۷ سالگی روش جدید و کارآمدتری را برای تبدیل نفت خام به بنزین کشف کرد. کوک که دانش‌آموخته دانشگاه MIT بود توانسته روش جدیدی را برای پالایش و استخراج بنزین از نفت خام سنگین کشف کند. فرد کوک پس از مواجهه با رشته‌ای از دادخواست‌های حقوقی توسط Universal Oil Products علیه خود (که مدعی بود تکنیک مشابهی با ابداع کوک را پیشتر ثبت کرده و مجوز برای آن صادر نموده) در سال ۱۹۲۹ به اتحاد جماهیر شوروی مهاجرت کرد؛ اما پس از مدت کوتاهی به ایالات‌متحده بازگشت و برای خود خانواده تشکیل داد.
کوک پس از گذشت یک دهه از تاریخ ابداع انقلابی خود، از فرآیندهای پالایشی بهینه برای کلید زدن اولین پالایشگاه متعلق به خود استفاده کرد. شرکتی که او پایه‌گذاری کرد، ابتدا Wood River Oil and Refining Company نام داشت و در ادامه به Rock Island Oil and Refining Company تغییر نام داد و در انتها، وارثان او نام صنایع کوک یا کوک اینداستریز را برای این شرکت دیرپا برگزیدند.
فرد کوک یکی از اولین اعضای فعال یک گروه سرسخت ضدکمونیستی به نام John Birch بود؛ گروهی که پس از جنگ جهانی دوم توانسته بود به محبوبیت فراوانی در ایالات‌متحده دست پیدا کند. چارلز، فرزند کوک نیز تا سال ۱۹۶۸ و یک سال پس از مرگ پدرش، در فعالیت‌های این گروه مشارکت داشت. حمایت این گروه از جنگ ویتنام باعث شد که چارلز تصمیم به ترک آن بگیرد. او و یکی دیگر از اعضای گروه John Birch در ماه مه سال ۱۹۶۸ یک آگهی بزرگ در روزنامه Wichita Eagle چاپ کردند و با تیتر درشت در آن نوشتند که «بیایید همین حالا ویتنام را ترک کنیم» و پس از آن با دعوا و سروصدا برای همیشه از آن گروه ضدکمونیستی خارج شدند.
از آن زمان، صنایع کوک پا را از پالایش نفت فراتر گذاشت و کسب‌وکار خود را به حوزه‌هایی مانند کشاورزی و تولید محصولات مصرفی گسترش داد. صنایع کوک با پیمودن سریع مسیر رشد توانسته اکنون به درآمد سالیانه‌ای بالغ بر ۱۱۹ میلیارد دلار برسد و در حال حاضر، دومین شرکت خصوصی بزرگ در ایالات‌متحده است. در سال ۱۹۶۱ این شرکت، تنها ۲۱ میلیون دلار ارزش داشت؛ ازاین‌رو می‌توان با یک محاسبه سرانگشتی تخمین زد که این شرکت توانسته در طی ۵۷ سال، بازده تجمعی بیش از ۴۷۶ هزار درصدی کسب کند. برای آنکه بتوانید بهتر مقایسه کنید، لازم است بدانید که شاخص S&P 500 از تاریخ ۱ ژانویه ۱۹۶۱ تا ۱ ژانویه۰ ۲۰۱۹ تنها ۴۲۱۰ درصد رشد کرده است. در تاریخ ژوئن ۲۰۱۹، صنایع کوک، بیش از ۱۲۰ هزار کارمند در سراسر جهان در استخدام خود داشته است.
تمامی چهار پسر فرد کوک توانستند به لطف رشد بی‌سابقه تجارت خانوادگی به ثروت‌هایی افسانه‌ای دست پیدا کنند و میلیاردر شوند. دو برادر آخری یعنی دیوید و چارلز تنها بازماندگان نسل دوم خانواده کوک هستند که هنوز هم‌دستی بر مدیریت این شرکت خانوادگی دارند.
برادران کوک، چهار نفر هستند؛ اما تنها دو تن از آن‌ها یعنی چارلز و دیوید، مالکیت صنایع کوک را در اختیار دارند و دو برادر دیگر سهمشان را در سال ۱۹۸۳ به این دو فروختند.
آغاز ثروتمند شدن برادران کوک
چارلز کوک پس از درگذشت پدرش در سال ۱۹۶۷، زمام مدیریت شرکت Rock Island Oil را در دست گرفت. او در آن زمان تنها ۳۲ سال سن داشت و کمی بیش از ۵ سال در این شرکت کار کرده بود. فرد کوک پیش از مرگ با بیماری‌های قلبی دست‌وپنجه نرم می‌کرد؛ ازاین‌رو پسرش یعنی چارلز را برای جانشینی خود آماده کرده بود که بتواند پس از مرگش زمام مدیریت شرکت را در صورت بروز حادثه‌ای ناگهانی در دست بگیرد.
دیوید کوک طی مصاحبه‌ای کوتاه با نشریه نیویورک مگزین، در مورد مرگ ناگوار پدرش گفته است: «پدر برای تفریحات، راهی سفری با قصد شکار پرندگان شده بود. او نابینا بود و کنار دستش یک خشاب اسلحه بود. همچنین دچار نارسایی قلبی بود و نمی‌توانست به‌خوبی شلیک کند. سرانجام یک پرنده در حوالی او پیدایش شد. او ماشه را چکاند و در جا پرنده را شکار کرد. مرغابی از هوا به زمین افتاد. او سپس از جایش بلند شد و فریادزنان گفت: «هی پسر! عجب شلیک معرکه ای!» و بعد بیهوش شد و مرد.
برادرهای کوک به‌رغم برخورداری از والدینی ثروتمند، یاد گرفته بودند که باید همواره، سخت کار کنند. چارلز همیشه می‌گفت که پدرش هیچ‌گاه نمی‌خواست آن‌ها تبدیل به بچه پولدارهایی بی‌دغدغه تبدیل شوند. ازاین‌رو، پسران کوک حتی در زمانی که به مدرسه می‌رفتند هم کار می‌کردند. دنیل شولمن در کتابی با عنوان فرزندان ویچیتا می‌نویسد: «فرد، پسرانش را به هر کاری وا می‌داشت، از دوشیدن گاوها و گوسفندها گرفته تا حفر زمین، چمن‌زنی و هر کار دیگری که می‌دانست از دست آن‌ها برمی‌آید.»
بااین‌حال، کار اصلی برادرهای کوک وقتی شروع شد که پس از مرگ پدرشان، ثروت عظیمی به آن‌ها به ارث رسید. شرکت خانوادگی آن‌ها در سال ۱۹۶۱ تنها ۲۱ میلیون دلار ارزش داشت. علاوه بر این، کوک‌ها مالک سهام چندین پالایشگاه دیگر در ایالات‌متحده بودند.
نکات کلیدی
– صنایع کوک در سال ۱۹۴۰ به دست فرد کوک، پایه‌گذاری شد و اکنون بخش عمده‌ای از سهام این شرکت در دست پسران او یعنی دیوید و چارلز است.
– برادران کوک، با در اختیار داشتن دارایی بالغ بر ۹۹ میلیارد دلار، دومین خانواده ثروتمند ایالات‌متحده هستند.
– صنایع کوک، دومی شرکت خصوصی بزرگ آمریکاست و سالیانه درآمدی بالغ بر ۱۱۰ میلیارد دلار دارد.
– این شرکت دارای یک سبک مدیریتی مبتنی بر بازار است و ساختار سازمانی در آن مسطح نگه داشته می‌شود تا جریان ایده‌ها در آن آزادانه جاری باشد.
– برادران کوک به‌عنوان حامیان سرسخت جمهوری‌خواهان شناخته می‌شوند؛ بااین‌حال، به‌شدت طرفدار بازار آزاد و آزادی‌های مدنی مشروع هستند.
هلدینگ چندمیلیارد دلاری
چارلز پس از به دست گرفتن سکان مدیریت صنایع کوک، فعالیت‌های این شرکت را با قبضه مالکیت چندین شرکت در صنعت نفت و خطوط لوله، گسترش داد. صنایع کوک در طول پیشینه طول و درازش، ۹۰ درصد از درآمد خالصش را برای رشد خود سرمایه‌گذاری کرده است.
چارلز کوک پس از مرگ پدرش به احترام او نام شرکت را از Rock Island Oil به صنایع کوک تغییر داد.
دیوید کوک، برادر کوچکتر چارلز درس ال ۱۹۷۰ به‌عنوان مدیر خدمات فنی کارش را در صنایع کوک آغاز کرد و به سرعت توانست پله‌های ترقی را طی کند و سرانجام در سال ۱۹۷۸ به ریاست بخش مهندسی صنایع کوک دست یافت.
در آغازین روزهای دهه ۱۹۹۰ میلادی، صنایع کوک پایش را از حوزه نفت و گاز فراتر گذاشت و وارد دیگر قلمروها شد. این شرکت در سال ۱۹۹۵ یک صندوق سرمایه‌گذاری ۱۵۰ میلیون دلاری برای سرمایه‌گذاری در شرکت‌ها نوپا ایجاد کرد. صنایع کوک در ادامه در فهرست بلندبالایی از صنایع سرمایه‌گذاری کرد که از جمله آن‌ها می‌توان به صنعت پتروشیمی، مواد شیمیایی، کشاورزی، دامداری، امور مالی و معامله‌گری، کالاهای خاص، نهاده‌های دامی، معماری، تولید کاغذ، حمل‌ونقل و توزیع و پخش اشاره کرد.
چارلز برای مدیریت صنایع کوک از سبک مدیریتی بازارمحور استفاده کرد و ساختار سازمانی آن را به‌گونه‌ای پی‌ریزی کرد که در آن جریان ایده‌ها آزادانه در شرکت جاری باشند.
رشد صنایع کوک از طریق قبضه مالکیت دیگر شرکت‌ها
مطابق با آنچه در پرونده‌های شرکت صنایع کوک در کمیسیون بورس و اوراق بهادار آمریکا آمده: «صنایع کوک، کلکسیونی از توانمندی‌هاست که پیوسته در پی راه‌های جدیدی برای خلق ارزش است و هر یک از شرکت‌های زیرمجموعه این شرکت معظم تلاش می‌کند تا با بهره‌گیری از قدرت بازار آزاد در کسب‌وکارش، بهره‌وری و سازگاری پذیری را بیشینه کند.»
یکی از خریدهای برجسته صنایع کوک، خرید شرکت Georgia-Pacific در سال ۲۰۰۵ به بهای ۲۲ میلیارد دلار است. از دیگر تملک‌های صنایع کوک می‌توان به خریداری شرکت‌هایی نظیر Quilted Northern، Brawny paper و Dixie cups اشاره کرد. در دسامبر ۲۰۱۲ صنایع کوک برای خرید Molex که یک تولیدکننده جهانی در صنایع الکترونیک است، چکی ۷.۲ میلیارد دلار کشید. این شرکت به دلیل آنکه مشتریان بزرگی همچون اپل دارد، از اهمیت بسزایی برخوردار است. این معامله باعث شگفتی همگان شد؛ چرا که ۷.۲ میلیارد دلار، تقریبا ۳۰ برابر بیشتر از درآمد Molex در آن زمان بود.
صنایع کوک با شراکت گلدمن ساکس در آوریل ۲۰۱۴ دست به خرید Flint Group به بهای ۳ میلیارد دلار زد که در حوزه تولید جوهر چاپ مشغول به فعالیت است. در نوامبر همان سال، صنایع کوک برای قبضه مالکیت Oplink Communications که در زمینه تولید اداوت مخابرات نوری فعالیت می‌کند، چکی به مبلغ ۴۴۵ میلیون دلار کشید.
صنایع کوک در سال ۲۰۱۵ در یک صندوق سرمایه‌گذاری که به ابتکار Eaglehill Capital Partners LP تاسیس شده بود، ۱۰۰ میلیون دلار سرمایه‌گذاری کرد. این صندوق قرار است دست به سرمایه‌گذاری در کسب‌وکارهای کوچک و متوسط با مالکیت خصوصی بزند و از طریق تأمین مالی مبتنی بر بدهی، تملک آن‌ها را به چنگ آورد.
دیگر برادران کمتر شناخته شده کوک‌ها
دیگران پسران کوک یعنی فردریک و ویلیام، سال‌هاست که دیگر عطای کسب‌وکار خانوادگی را به لقایش بخشیده‌اند. این دو برادر سهامشان را به چارلز و دیوید فروختند و ما به ازای آن ۷۰۰ میلیون دلار دریافت کردند. فردریک و ویلیام، سال‌های سال درگیر کشمکشی حقوقی با دیگر برادران خود یعنی چارلز و دیوید بودند که در نهایت، قائله را با فروش سهام خود در سال ۱۹۸۳ ختم کردند و پرونده را به بایگانی فرستادند.
فردریک اکنون به موناکو نقل‌مکان کرده و به جمع‌آوری آثار هنری مشغول است. ویلیام هم سکان مدیریت شرکت Oxbow را که در حوزه انرژی فعال است، در اختیار دارد. در ژوئن سال ۲۰۱۹ Oxbow توانسته جایگاه خود را به‌عنوان ۱۸۴ امین شرکت ثروتمند در ایالات‌متحده تثبیت کند. این شرکت درآمد سالیانه‌ای بالغ بر ۲.۵ میلیارد دلار دارد.
۹۹ میلیارد دلار
مجموع ثروت خانواده کوک که دومین خاندان ثروتمند در ایالات‌متحده هستند، بالغ بر ۹۹ میلیارد دلار است. گفتنی است بخش اعظمی از ثروت این خانواده در صنایع کوک سرمایه‌گذاری شده است.
علائق و جهت‌گیری‌های سیاسی
گه گاهی از چارلز و دیوید به‌عنوان پادشاهان حزب جمهوری‌خواه یاد می‌شود. آن‌ها طی این سال‌ها میلیون‌ها دلار به کارزارهای انتخابی جمهوری‌خواهان کمک مالی اهدا کرده‌اند. صنایع کوک به بیش از ۵۰ موسسه آموزشی و دانشگاه، اعتبار پژوهشی اختصاص داده است که از جمله آن‌ها می‌توان به موسسه مطالعات علوم انسانی اشاره کرد که آزادی‌های فردی و اقتصاد باز را ترویج می‌کند. همچنین صنایع کوک دست به پی‌ریزی موسسه‌ای آموزشی به نام موسسه چارلز کوک زده که خدمات آموزش حرفه‌ای را در اختیار دانش پذیران قرار می‌دهد تا بتوانند به‌طور موفقیت‌آمیز، مسیر رشد و بلوغ اقتصادی خود را طی کنند. این موسسه به‌طور فعال اقدام به جذب دانشجوی دکتری برای دستیابی به پیشرفت در حوزه‌هایی همچون «جوامع آزاد» و «رفاه و سعادت انسانی» می‌کند.
مطابق با ادعای مطرح‌شده در یکی از مقالات نشریه پولیتیکو، برادران کک بیش از هر فرد یا خانواده ثروتمند دیگری به سیاست علاقه‌مند هستند. این مقاله همچنین تصریح کرده که گروه‌های حامی کوک، بیش از ۱۲۰۰ کارمند در ۱۰۷ دفتر خود در سراسر ایالات‌متحده دارند که این عدد بیش از سه برابر تعداد اعضای اصلی کمیسیون ملی جمهوری‌خواهان است.
دیوید در سال ۲۰۱۴ طی مصاحبه‌ای با آسوشیتد پرس از علائق خود به سیاست گفته است: «تا جایی که در خاطرم هست، پدرم به‌شدت هراس داشت که دولت ایالات‌متحده، سمت و سویی سوسیالیستی و سلطه‌جو پیدا کند؛ بنابراین از زمانی که ما جوان‌تر بودیم تا به الان نگران این هستیم که دولت دست به مداخله در بازار بزند و سیاست‌های سوسیالیستی را به اجرا بگذارد.»
فرد کوک، عضوی فعال از گروه John Birch بود و به‌شدت در فعالیت‌های ضدکمونیستی مشارکت داشت. چارلز در سال ۱۹۷۷ به تاسیس موسسه کاتو کمک کرد. این موسسه یک اتاق فکر است که از نظریاتی همچون جامعه آزاد و آزادی‌های مدنی حمایت می‌کند.
سرطان
هر یک از برداران کوک در مقطعی از سن خود به سرطان پرستات مبتلا شده‌اند.
آن‌ها این معضل را جدی گرفتند و برای کاهش اثرات آن دست به تاسیس چندین موسسه تحقیقاتی در این حوزه زدند که از جمله آن‌ها می‌توان به Koch Institute for Integrative Cancer Research در دانشگاه MIT اشاره کرد. این مرکز تحقیقاتی پیشرفته از جمله قطب های تحقیقات در زمینه سرطان در آمریکاست. موسسه کوک از چندین دانشگاه از جمله دانشکده مهندسی MIT حمایت مالی می‌کند.
افزون بر این، چارلز کوک و برادرانش بیش از ۱۵۰ میلیون دلار، کمک مالی به مرکز تحقیقات سرطان Memorial Sloan-Kettering Cancer اهدا کرده‌اند تا بتواند با استفاده از فناوری‌های نوین، روش‌های روزآمدی را برای درمان سرپایی سرطان توسعه بدهد. علاوه بر این، آن‌ها ۶۶ میلیون دلار نیز برای حمایت از پژوهش در حوزه سرطان به این مرکز اختصاص داده‌اند.
همچنین خانواده کوک برای مقابله با سرطان، ۲۰ میلیون دلار کمک مالی به دانشگاه جان‌هاپکینز و ۲۶.۵ میلیون دلار به M.D. Anderson Cancer Center در هیوستون تگزاس اهدا کرده‌اند.
انکار گرمایش جهانی
نوع حمایت سیاسی برادران کوک، دشمنان بسیاری برای آن‌ها تراشیده است. از جمله رخدادهایی که در این زمینه به وقوع پیوسته می‌توان به پرواز درآوردن یک بالن توسط گروه Greenpeace در گردهمایی سیاسی برادران کوک اشاره کرد که در آن نوشته شده بود: «برادران کوک: پول کثیف». گروه Greenpeace تخمین زده است که برادران کوک در مجموع، بالغ بر ۷۹ میلیون دلار صرف اموری کرده‌اند که به زعم این گروه در راستای انکار گرمایش زمین بوده است.
چارلز کوک در سال ۲۰۱۵ طی مصاحبه‌ای با یو اس ای تودی اعلام کرد نگرانی از گرمایش جهانی و تغییرات آب و هوایی، یک حساسیت بی مورد است.
کوک در همان مصاحبه گفته بود: قبول دارم که انتشار دی اکسید کربن به گرمایش جهانی دامن زده است؛ اما هیچ شواهدی مبنی بر اینکه این اتفاق، فاجعه بار خواهد بود، در دست نیست.
