قیمت درخواستی – پیشنهادی چیست؟

توزیع پیشنهاد قیمت درخواستی مبلغی است که با آن قیمت درخواستی بیش از قیمت پیشنهادی یک دارایی در بازار است. قیمت درخواستی – پیشنهادی درک مناقصه و درخواست بپرسید

قیمت اوراق بهادار ، درک بازار از ارزش آن در هر مقطع زمانی معین است و بی نظیر است. برای درک اینکه چرا یک “مناقصه” و “سؤال” وجود دارد ، باید در هر معامله بازار ، دو بازیکن اصلی ، یعنی قیمت گیرنده (معامله گر) و سازنده بازار (طرف مقابل) نقش داشته باشد.

تولیدکننده بازار ، معمولاً کارگزاری های مالی ، هزینه تضمینی را که خریدار قیمت در آن معامله می کند ، قیمت (قیمت پیشنهادی – قیمت را می پرسد) گسترش می دهد. گسترش هزینه معامله است. افراد با قیمت درخواستی خرید می کنند و با مقدار پیشنهادی می فروشند اما سازنده بازار با مقدار پیشنهادی خرید می کند و با مقدار درخواستی می فروشد. برای سازنده بازار ، پارادایم بالای فروش پایین برای تبدیل سود رضایت دارد. این همان معنی است که کارگزاران مالی وقتی اظهار می کنند که درآمد آنها از تاجران “عبور از گسترش” حاصل می شود.

گسترش پیشنهاد قیمت درخواستی بازتاب عرضه و تقاضا برای دارایی خاص است. مقدار پیشنهادی تقاضا را نشان می دهد و سؤال بیانگر عرضه دارایی است. عمق “پیشنهادات” و “سؤالات” می تواند تأثیر بسزایی در گسترش مقدار پیشنهادی داشته باشد و باعث افزایش چشمگیر آن می شود اگر یکی از دیگری وزن بیشتری داشته باشد یا اینکه هر دو قوی نباشند. بازرگانان و بازرگانان بازار با بهره گیری از گسترش سؤال و عمق پیشنهادها ، درآمد کسب می کنند و می خواهند اختلاف سود را خالص کنند.در اصل تفاوت بین بالاترین قیمتی است که یک خریدار مایل به پرداخت یک دارایی و کمترین قیمتی است که یک فروشنده مایل به پذیرش آن است. فردی که به دنبال فروش است ، مقدار پیشنهاد را دریافت می کند در حالی که کسی که به دنبال خرید است ، قیمت درخواستی را پرداخت می کند.

رابطه توزیع پیشنهادات و درخواست با نقدینگی

اندازه تقاضای پیشنهاد از یک دارایی به سرمایه دیگر متفاوت است به دلیل تفاوت نقدینگی هر دارایی. تقاضای تقاضا ، اندازه گیری واقعی از نقدینگی بازار است. برخی از بازارها نسبت به سایر کشورها دارای نقدینگی بیشتری هستند و باید در گسترش پایین آنها منعکس شود. در اصل ، مبتکران معاملات (سهامداران قیمت) نقدینگی را تقاضا می کنند در حالی که همتایان (سازندگان بازار) نقدینگی را تأمین می کنند.

به عنوان مثال ، ارز نقدینگی ترین دارایی در جهان محسوب می شود و گسترش پیشنهاد قیمتی در بازار ارز یکی از کوچکترین (یک درصد ) است. به عبارت دیگر ، انتشار می تواند در کسری از سکه ها اندازه گیری شود. از طرف دیگر ، دارایی های نقدینگی کمتری ، مانند سهام کوچک کلاه ، ممکن است گسترش داشته باشند که معادل 1 تا 2٪ پایین ترین قیمت درخواستی دارایی باشد.

مثال گسترده قیمت درخواستی – پیشنهادی

اگر مقدار پیشنهادی سهام 19 دلار باشد و مقدار درخواستی برای همان سهام 20 دلار باشد ، آنوقت توزیع پیشنهاد-سؤال برای سهام مورد نظر 1 دلار است. گسترش پیشنهاد قیمت درخواست نیز می تواند به صورت درصد بیان شود. معمولاً به عنوان درصد کمترین هزینه فروش یا مقدار درخواستی محاسبه می شود. برای سهام موجود در مثال بالا ، نرخ تقاضای سؤال در درصد به صورت 1 دلار تقسیم شده با 20 دلار (تقسیم پیشنهاد و درخواست تقسیم شده با کمترین مقدار درخواستی) محاسبه می شود تا 5٪ (1 دلار / دلار توزیع شود) 20 x 100 دلار). اگر خریدار بالقوه پیشنهاد کند سهام را با قیمت بالاتر خریداری کند یا اگر یک فروشنده بالقوه برای فروش سهام با قیمت پایین تری پیشنهاد کند ، این گسترش بسته می شود.

عناصر قیمت درخواستی – پیشنهادی

برخی از عناصر اصلی گسترش پیشنهاد قیمت درخواستی شامل یک بازار بسیار مایع برای هرگونه امنیت برای اطمینان از یک نقطه خروج ایده آل برای رزرو سود است. ثانیا ، برای ایجاد یک توزیع باید اصطکاک در عرضه و تقاضا برای آن وجود داشته باشد. معامله گران باید بیشتر از یک دستورالعمل از یک سفارش محدود استفاده کنند. به این معنی که معامله گر باید مبنای ورود را تصمیم بگیرد تا فرصت گسترش را از دست ندهد. هزینه‌ای در رابطه با مقدار درخواستی و پیشنهادی وجود دارد ، زیرا دو تجارت به طور همزمان انجام می شود. سرانجام ، معاملات گسترش مقدار پیشنهادی در اکثر انواع اوراق بهادار انجام می شود – محبوب ترین آنها ارز و کالاها است.