آیا رکود بزرگ اجتناب ناپذیر است؟

اکنون حجم جهانی بدهی که بازده منفی دارد 17 هزار میلیارد دلار است. تحت این شرایط، به سختی می توان پیش بینی جسورانه ای را مبنی بر اینکه سرمایه گذاران اوراق بهادار در برخی از نقاط پایین جاده متحمل خسارات قابل توجهی می شوند، نشان داد. هیچکدام از اینها فکر نمی کنند که فروشندگان حقیقت خود به خود بگویند که نرخ بهره بازگشتی که به آن ضرر وارد کند ، دوباره رکود به دنبال خواهد داشت.

این سری از وقایع به یک چرخه اقتصادی / بازار نسبتاً معمولی می رسد. برای سرمایه گذاران نهادی ، بازدیدهای دوره ای و شدید به پرتفوی آنها با قلمرو همراه است. نکته مهم صرفه جویی در این است که داشتن یک صندوق پرچین بزرگ در حال حاضر شکسته می شود و پس از آن ممکن است در طولانی مدت ثبات بازار را ارتقا بخشد. این به دیگران یادآوری می کند که حدس و گمان های اعمال شده خطر را به دنبال دارد.

گرچه جهش قابل توجهی وجود دارد که از ادعای غیرقابل انکار مبنی بر اینکه نرخ بهره در یک روز بالا خواهد رفت و زیان اوراق قرضه را تولید می کند ، به این نتیجه می رسد که رکود بعدی بدتر از رکود بزرگ 2008-2009 خواهد بود.

این همان چیزی است که پیتر شیف ، استراتژیست سرمایه گذاری اخیراً پیش بینی کرده است. همراه با برخی دیگر از صاحب نظران ، که ادعا می کنند حباب اوراق قرضه آنها را درک می کنند، در فاجعه به پایان خواهد رسید، شیف می تواند به یک رکورد اشاره کند که باعث می شود ارزش شنیدن او را داشته باشد. او قبل از سال 2008 وفادار بود كه هشدار دهد كه سقوط قيمت مسكن آثار مخرب اقتصادي خواهد داشت.

چالش های سناریو رکود بزرگ

البته یادآوری این نکته ضروری است که آنچه رکود بزرگ را از انقباضات اقتصادی پس از دهه 1930 متمایز می کند یک بحران مالی تمام عیار بود. اگر نه برای مداخله گسترده دولت ، برادران لمان فقط اولین سری از ورشکستگی های بانک های سرمایه گذاری پیشرو بودند. در پایین ترین نقطه ، بانک های مرکز پول از ترس وام به یک شبه به یکدیگر ترسیدند و نمی دانستند که فردا چه قراری خواهد آورد. برای اینکه یک مورد اقناعی برای رکود بزرگ در یک یا دو سال آینده ایجاد کنیم ، پیش بینی کنندگان باید توضیح دهند که چرا سیستم بانکی با وجود تشدید قابل توجه مقررات بانکی از آن زمان تاکنون آسیب پذیر مانند گذشته در سال 2007 است.

همچنین توجه داشته باشید که مفسران بازار که از شدت رکود اخیر رعایت شده اند ، به هیچ وجه متفق القول نیستند که ادعا می کنند بدترین وضعیت هنوز نیامده است. روبرت شیلر ، برنده جایزه اقتصاد نوبل ، کاملاً مایل است در صورت ضمانت ، زنگ خطر را به صدا در آورد. او مانند شیف ، سقوط مسکن را که منجر به رکود بزرگ شد ، پیش بینی کرد. در مصاحبه اخیر با بلومبرگ نیوز ، از شیلر سؤال شد که آیا رکود اقتصادی بعدی ایالات متحده بزرگ یا خفیف خواهد بود.

او به دور از فریاد زدن، مهم است! ، پاسخ داد: سوال این است که چه چیزی باعث بد شدن آن می شود. این به نوعی روایت ترسناک است که با نیروی جدید باز می گردد ، مانند روایت افسردگی بزرگ ، یا حتی روایت سال 2008. وی گفت: در ایالات متحده ، اعتماد به نفس بسیار خوب ادامه داشته است. این به سرعت در حال رشد نیست ، اما هنوز در آنجا است تا مردم نترسند.

نکات بحث

رد یک ادعا درمورد اتفاقاتی که هنوز اتفاق نیفتاده است غیرممکن است. تا زمان وقوع حوادث، پیامبران عذاب بر هر کسی که پیش بینی های خود را زیر سؤال می برد، از مزیت تاکتیکی برخوردار هستند. با ترس سرمایه گذاران، افراد رستاخیز می توانند به عنوان خوش بینان ساده لوحی که سر خود را در ماسه سنگ دفن می کنند، سؤال کنندگان را با موفقیت ترغیب کنند.

مطبوعات مالی، مزیتی را که از سوی مأخذین آخرالزمان دریافت می شود ، بیشتر می کند. آنها از این واقعیت استفاده می کنند که این بدتر از سال 2008 خواهد بود! تعداد بازدیدهای آنلاین بیشتری را نسبت به رونق افتادن کارخانه ایجاد می کند. در مورد محاسبه اشتباه آنها نسبت به آنچه در مورد تماس صحیح آنها در حدود 2007 صحبت می کنند، صوتی است.

نتیجه گیری

تا زمانی که رکود بعدی فرا رسیده و از بین نرود، هیچ کس نمی تواند به طور صحیح آن را کمتر و شدیدتر از مرحله آخر طبقه بندی کند. افراد تجاری و مدیران سرمایه گذاری که امروز باید تصمیم گیری کنند ، فقط می توانند در این باره قضاوت کنند که کدام طرف از استدلال برتری شواهد نهفته است. برای قانع کننده بودن، پیشگویی کنندگان که بحث بدبینانه تر را مطرح می کنند، باید پیوندی از دست رفته را پر کنند: چگونه ضررهای اوراق بهادار اصلی ، ویژگی هر رکود اقتصادی از زمان رکود بزرگ ، به یک تجربه نزدیک به مرگ سیستم مالی تبدیل می شود ، که ویژگی فقط جدیدترین؟