احتمالاً نام وال استریت را شنیده‌اید اما آیا می‌دانید نام آن از کجا نشأت گرفته است؟
وال استریت قرار نبود جای مهمی باشد اما به لطف تاریخ، فناوری، سیاست و اندکی شانس جایگاه فعلی را بدست آورده است.
امروز، آنچه در این منطقه از شهر نیویورک اتفاق می‌افتد می‌تواند بر زندگی میلیاردها نفر در سراسر جهان تأثیر بگذارد. معامله گران هر روز به معنای واقعی کلمه میلیون‌ها دلار درآمد کسب می‌کنند یا ضرر می‌کنند، سپس تا وقت ناهار بعدی این پول را فراموش می‌کنند. استارت‌آپ‌ها آرزو دارند روزی در بازار بورس وال استریت عرضه اولیه شوند و دانشجویان MBA آرزو دارند در اینجا مشغول به کار معامله گری شوند.
این منطقه یکی از مهم‌ترین بازارهای مالی در جهان است اما همه چیز در ابتدا از یک دیوار چوبی کوچک آغاز شد.
تاریخچه وال استریت: جدول زمانی و حقایق
تأسیس وال استریت
وال استریت خیابانی است متشکل از شش بلوک که در امتداد بخش جنوبی منهتن قرار دارد. بورس اوراق بهادار نیویورک به همراه چندین بانک در این خیابان واقع شده است. البته وال استریت به عنوان یک نهاد مالی بسیار بزرگتر از این است. در چندین بلوک اطراف وال استریت، شرکت‌ها و نهادهای دولتی قرار دارند که تعدادی از مهم‌ترین سازمان‌های مالی در ایالات متحده را اداره می‌کنند. فدرال رزرو، وال استریت ژورنال، نزدک، بورس کالای نیویورک و تعداد بی شماری بانک همگی در همین نزدیکی کار می‌کنند در حالی که هیچ کدام آدرسی در وال استریت ندارند.
این امر وال استریت را به یکی از مهم‌ترین مراکز مالی جهان تبدیل کرده است.
حقیقت این است که در مورد ریشه نام وال استریت بین مورخان اختلاف نظر وجود دارد. به احتمال زیاد وال استریت یک دیوار دفاعی ساخته شده توسط مهاجران هلندی بوده است.
هنگامی که منهتن تحت سلطه هلندی‌ها بود، آنها نگران بودند انگلستان به کلنی کوچک آنها حمله کند (در آن زمان آنچه امروزه به عنوان نیویورک می‌شناسیم نیو آمستردام نامیده می‌شد). برای دفع مهاجمان، هلندی‌ها دیواری بین ۹ تا ۱۲ فوت و طول ۲۳۰۰ فوت در اطراف محل استقرار خود ساختند که تقریباً در امتداد ناحیه‌ای که امروز با نام وال استریت می‌شناسیم قرار داشته و دروازه‌های آن تقریباً در تقاطع‌های امروزی وال استریت و پرل استریت و وال استریت و برادوی قرار داشته است.
ممکن است که این موضوع باعث شده باشد موج آینده مهاجران انگلیسی بر اساس دیواری که در امتداد جاده قرار داشته نام این مکان را وال استریت بگذارند.
مورخان دیگر معتقدند که این نام از والون‌ها، هلندی‌های فرانسوی زبانی که از اولین مهاجرین منهتن بودند آمده است. این جمعیت برای سادگی تلفظ به نام وال معروف شدند و ورودی اصلی محل سکونت آنها به وال استرات شهرت یافت.
اما تاریخ وال استریت به عنوان یک مرکز مالی با برده داری آغاز شد. شهرک نشینان هلندی نیو آمستردام بیشتر تجارت خود را در خارج انجام می‌دادند و یک بازار بزرگ در فضای باز برای معاملات مالی ایجاد کردند. این ماجرا پس از تصرف شهر توسط انگلیسی‌ها و تبدیل آن به نیویورک هم ادامه یافت.
در سال ۱۷۱۱، نیویورک وال استریت را محل بازار برده داری شهر نامید. با توجه به نقش مهمی که برده داری در اقتصاد سیزده مستعمره بازی می‌کرد این امر به سرعت وال استریت را به مرکز ثقل مالی شهر جوان تبدیل کرد. مردان در حراج‌های وال استریت به تجارت برده می‌پرداختند عملی که تا بیش از ۱۰۰ سال بعد هم ادامه یافت.
با وجود این که تجارت بردگان باعث اهمیت وال استریت برای شهر نیویورک می‌شد اما این یک درخت چنار بود که خیابان کوچک وال استریت را از نظر ملی با اهمیت ساخت.
در اواخر قرن هجدهم ایالات متحده جوان یک مرکز مالی در فیلادلفیا داشت، جایی که معامله گران سهام و کالاهای خود را در آنجا مبادله می‌کردند. بازرگانان نیویورک می‌خواستند با آن بازار رقابت کنند. آنها همچنین می‌خواستند از مداخلات دولت و رقبای احتمالی جلوگیری کنند.
نتیجه این امر توافقنامه باتن وود Buttonwood بود که به خاطر درخت چنار (یا باتن وود) قرار گرفته در وال استریت که تجار نیویورک اغلب آن در زیر آن با یکدیگر ملاقات می‌کردند نامگذاری شد.
توافق نامه باتن وود برای آغاز روش مدرن معاملات اوراق بهادار به كارگزاران ثبت شده كمك كرد. بر اساس این توافق نامه هیچ عضوی حق نداشت با فردی که طبق تعریف یک کارگزار تأیید شده نبود اوراق بهادار داد و ستد کند. چندی نگذشت که معامله گران باتن وود بر اساس موفقیت بورس فیلادلفیا، بورس نیویورک را مدل سازی کردند.
این امر اساس آنچه را که وال استریت نامیده می‌شود بنیان نهاد. در طول قرن آینده، وال استریت و شهر نیویورک به رشد یکدیگر کمک کردند. همانطور که نیویورک به بخش برجسته‌ای از رشد اقتصادی ایالات متحده تبدیل شد، شرکت‌ها و معامله‌گران جذب شده به این شهر نیز کسب و کار خود را به جای فیلادلفیا به وال استریت آوردند.
تحولاتی مانند افتتاح کانال اری، اولین نیروگاه برق کشور در پرل استریت و اولین تلگراف خانه، کسب و کارها را به سمت نیویورک سوق داد. در همین حال سرمایه داران وال استریت پیشگام نوآوری‌های مالی مانند شاخص پایش سهام داو جونز بودند که تجارت با آنها را آسان‌تر از رقبای‌شان در فیلادلفیا می‌کرد.
در قرن بیستم، مرکز تجارت ایالات متحده مدت‌ها بود که به وال استریت منتقل شده بود. با پایان جنگ جهانی اول وال استریت حتی از مرکز تجاری لندن هم پیشی گرفته بود.
جدول زمانی وال استریت
۵۳-۱۶۵۲ – شهرک نشینان هلندی نیو آمستردام برای محافظت از مستعمره خود در برابر حمله زمینی انگلستان دیواری ساختند. (این دیوار بر خلاف آنچه گفته می‌شود برای جلوگیری از ورود مهاجران ساخته نشده بود).
۱۶۶۴- ساخت دیوار موفقیت آمیز بوده و شهر مورد حمله زمینی قرار نمی‌گیرد. اما انگلیسی‌ها آن را از طریق دریا تسخیر می‌کنند و نام مستعمره را نیویورک می‌گذارند.
۱۷۱۱- شهر نیویورک رسماً بازار برده داری خود را در وال استریت افتتاح کرده و مرکز مالی شهر را به این مکان منتقل کرد.
۱۷۹۲- معامله گران در نیویورک توافق نامه باتن وود را امضا کردند. این توافق نامه در زیر درخت چنار (یا باتن وود) در وال استریت امضا شد جایی که افراد برای انجام معاملات در زیر آن جمع می‌شدند. این توافق نامه قوانینی را تعیین کرد تا از دخالت دولت محلی در کار آنها جلوگیری کند. همچنین این توافق نامه قوانینی را برای محدود کردن رقابت در امور مالی وضع کرد، بعنوان مثال هر فردی که قصد معامله اوراق بهادار داشت می‌بایست عضو وال استریت باشد یا توسط یک عضو دیگر تأیید صلاحیت شود.
۱۸۱۷- اعضای توافق نامه باتن وود، بورس نیویورک را که براساس بورس فیلادلفیا مدل سازی و افتتاح کردند. این بورس در نهایت تبدیل به بورس سهام نیویورک خواهد شد.
۱۸۳۷- ساموئل مورس Samuel Morse تلگراف خود را در شهر نیویورک راه اندازی کرد.
۱۸۶۷- استفاده از نماد سهام برای اولین بار در وال استریت انجام شد.
۱۸۸۲- بورس کالای نیویورک افتتاح شد.
۱۸۸۲- توماس ادیسون برق را به اولین شهر آمریكا می‌آورد، این خدمت از منطقه مالی نیویورك شروع می‌شود.
۱۸۸۴- چارلز داو Charles Dow و ادوارد جونز Edward Jones میانگین داو جونز را معرفی کردند، اولین سیستم جریان اصلی برای رصد فعالیت کلی بازار.
۱۹۰۳- ساختمان مدرن بورس اوراق بهادار نیویورک در براود استریت و وال استریت افتتاح شد.
۱۹۱۸- اعلام می‌شود که شهر نیویورک، لندن را به عنوان مرکز مالی جهانی تحت الشعاع قرار داده است.
۱۹۲۹- سقوط بازار سهام، سقوطی که به سرعت منجر به رکود بزرگ می‌شود.
۱۹۳۳- کنگره قانون گلس-استیگل Glass-Steagall را تصویب کرد، قانونی برای جلوگیری از سقوط بازار سهام با جدا کردن بانکداری سپرده گذاری از بانکداری سرمایه گذاری. این قانون بیش از ۶۰ سال به خوبی عمل می‌کند تا اینکه بخشی از مهم‌ترین عناصر آن در طول دهه ۱۹۹۰ از بین می‌روند. تقریباً ۱۰ سال بعد بازار سهام یک رکود بزرگ دیگر را تجربه می‌کند.
۱۹۴۹- یکی از اولین کاربردهای عمده تجارت مبتنی بر قوانین. سرمایه گذار ریچارد دانکیان Richard Dunchian صندوق خود را با نام فیوچرز اینک Futures Inc. تاسیس می‌کند که بر اساس یک سری قوانین و شرایط اقدام به معامله می‌کند. این امر بعداً به سیستم سفارشات لیمیت و حد ضرر تبدیل شد که امروزه استفاده می‌شود.
۱۹۷۱- نزدک راه اندازی شد.
دهه ۱۹۷۰ – در طول دهه، مراکز مالی وال استریت مانند بورس اوراق بهادار نیویورک و نزدک، استفاده از رایانه برای بازارهای خود را آغاز کردند.
۱۹۹۹- کنگره قانون گلس-استیگل را لغو کرد و باعث شد بسیاری از بانک‌ها بار دیگر فعالیت‌های سرمایه گذاری و سپرده گذاری خود را ادغام کنند.
۲۰۰۸- به دنبال سقوط چندین بانک سرمایه گذاری عمده، به ویژه بخش وام‌های رهنی، بازار سهام وارد رکود بزرگ شد. اقتصاددانان در این زمینه که آیا این بحران مالی و سرمایه گذاری ارتباطی با لغو قانون گلس-استیگل از سوی کنگره دارد یا نه اختلاف نظر دارند، قانونی برای جلوگیری از بحران‌های مالی و سرمایه گذاری که کمتر از ۱۰ سال قبل از سوی کنگره لغو شده بود.
